Emma (21): ‘In mijn woonplaats valt in het weekend vrij weinig te beleven, er is alleen een après-skihut. Gelukkig woon ik vlak bij Den Haag, een stad vol uitgaansgelegenheden. Tussen mijn woonplaats en Den Haag rijden in het weekend nachtbussen, dus met één knip met de vingers ben ik midden in de stad. Althans, als ik op de fiets naar de halte ga. Lopend doe ik daar al snel een halfuur over.

Na een gezellige nacht stappen ging ik met de nachtbus terug naar huis. Omdat mijn band lek was en ik die nog steeds niet had geplakt, moest ik lopen. Alleen, helaas, want mijn vrienden wonen aan de andere kant van de stad. Aangezien ik nogal een schijterd ben, vond ik het drie keer niks om om vijf uur ’s ochtends alleen naar huis te lopen. Ik was dan ook opgelucht toen ik een bekende in de bus zag zitten. Of nou ja, een bekende... Hij is een vriend van een vriendin. Ik had hem één keer gesproken op een feestje en wist dat hij bij mij in de buurt woonde. Ik sprak hem bij de halte aan en samen liepen we richting zijn huis, dat op de route naar mijn huis bleek te liggen.

In de bus moest ik al heel nodig naar de wc. Als ik aan de wijn ga, ben ik net een lopende kraan. Tijdens het lopen hield ik het bijna niet meer, maar no way dat ik in de bosjes ging plassen waar hij bij was. Nog een halfuurtje, dacht ik, maar al snel had ik door dat ik het nooit zou redden tot aan mijn huis. Toen we na een kwartier bij zijn appartement aankwamen, vroeg ik of ik daar alsjeblíéft naar de wc mocht. Dat vond hij gelukkig geen probleem, dus ik stormde naar binnen.

Lees ook: Christine (33) kreeg een onbedwingbare lachbui tijdens een begrafenis

Toen ik één voet over de drempel had gezet, barstte de bom. Of beter gezegd: mijn blaas. Ik kon het niet meer ophouden en rennend naar de wc voelde ik mijn broek warm en nat worden. Ik plofte op de wc-bril neer met mijn broek nog aan, want de waterval was niet meer te stoppen. Daar zat ik dan. Ik dacht alleen maar: wat de fuck ga ik nu doen? Ik besloot om maar niks te zeggen en te proberen zo snel mogelijk uit dat huis weg te komen.

Ik zei mijn gastheer snel gedag en ging achteruitlopend de deur uit. Ik ben nog nooit zo snel ergens vertrokken. Ik ben door de shock – en ik moet toegeven, wellicht ook door alle drankjes die ik had genuttigd – helemaal vergeten te checken of de badkamer niet onder de plas zat. Na dat bijzondere afscheid moest ik nog een kwartier lopen, met een doorweekte broek. Alsof ik in de sloot was gesprongen. Godzijdank was het midden in de nacht en waren de straten uitgestorven.

Ik heb de hele terugweg in een deuk gelegen. Die jongen heb ik nooit meer gesproken, dus ik weet niet of hij het gênante voorval heeft ontdekt. Stiekem hoop ik dat hij net zo veel had gedronken als ik. Misschien denkt hij dan dat hij het zélf heeft gedaan.’

Ook een verhaal over een moment waarop je wel door de grond kon zakken? Mail het naar redactie@andcmedia.nl