José (29): ‘Ik heb geen vitrage, dat vind ik niet nodig. Mijn voortuin is vrij diep, dus het is niet zo dat de inkijk enorm is. Ik loop dan ook vaak genoeg in m’n blootje al tandenpoetsend door het huis, al is het alleen maar om na het douchen schoon ondergoed uit mijn slaapkamer te halen. Nou ja, helemaal in mijn blootje loop ik op de benedenverdieping niet, maar ik schiet regelmatig even snel in mijn onderbroek en beha naar beneden om iets te pakken. Dit omdat ik nogal chaotisch ben aangelegd en me negen van de tien keer halverwege het aankleden bedenk dat ik nú iets moet doen, voordat ik het vergeet.

Lees ook: Esther brandde haar schoonzus tot de grond toe af

Het gebeurt wel eens dat er net iemand langsloopt op zo’n moment, heel gênant. Meestal duik ik dan snel de keuken in, en wacht met een rode kop tot de kust veilig is. Mijn chaotische inslag vormt geen goede combinatie met de eigenschap dat ik niet heel handig ben met telefoons, computers en andere ingewikkelde apparaten. Het was op een zaterdagmiddag dat ik me onsterfelijk in de vingers sneed met dit gegeven, én de afwezigheid van vitrage. Ik was een serie aan het kijken op Netflix, via mijn Apple TV – zo’n klein apparaatje dat verbonden is met al je andere Apple apparaten, waaronder je telefoon.

Op een gegeven moment zette ik de aflevering waar ik mee bezig was op pauze, om een boterham te smeren en thee te zetten. Ik denk dat ik een minuut of vijf bezig was. Het duurde even voordat ik besefte dat de blote borsten, en daarna de blote billen, en vervolgens wéér borsten die ik voorbij zag komen op het enorme beeldscherm van de televisie (die pal voor het raam stond), van mij waren. Blijkbaar vond mijn Apple TV het nodig om alle foto’s uit mijn fotostream bij wijze van screensaver op de tv te tonen. Wist ik veel dat het op die manier was ingesteld, het correspondeerde met elkaar of zo. En ja, er stonden wat 18+-afbeeldingen op mijn telefoon; ik had net een nieuwe vriend, en voor de lol had ik hem een paar foto’s geappt.

Lees ook: Christine (33) kreeg een onbedwingbare lachbui tijdens een begrafenis

Met een paars hoofd en hartkloppingen dook ik als een havik op de afstandsbediening om de diavoorstelling te stoppen, toen ik zag dat mijn buren net langsliepen. Ik heb niet echt een heel warme band met dit oudere echtpaar. Ik vind ze bemoeizuchtig en narrig. De buurman heeft me al een keer gezegd dat ik het gras moest maaien omdat het ‘zo slordig staat’, en van zijn echtgenote heb ik een standje gekregen omdat ik mijn grijze kliko niet snel genoeg had teruggezet nadat de bakken waren geleegd.

Ik keek naar buiten en vond dat de buren geschokt keken terwijl ze doorliepen, en ik verdenk ze ervan dat ze ervoor waren blijven staan. Ik kon wel door de grond zakken. Op de foto’s ervoor en erna stond mijn gezicht – lekker gênante selfies trouwens - dus het was duidelijk van wie de borsten en billen waren. Sindsdien groeten we elkaar gehaast en kijken we allemaal gauw naar de grond. Ik heb meteen uitgezocht hoe ik de instellingen op mijn Apple TV moest veranderen, maar voor de zekerheid doe ik net iets vaker mijn gordijnen dicht.’  

Ook een verhaal over het moment waarop je wel door de grond kon zakken? Mail het naar magazine@andcmedia.nl