Lisette (31): 'Onze dochter was een maand of vier toen mijn vriend en ik dachten dat het een leuk idee was om voor de eerste keer met z'n drieën naar de dierentuin te gaan. De kleine keek haar ogen uit, maar om een uur of vier hadden we het wel gezien en ploften we neer bij een restaurant om wat te eten. Rond flesjestijd, dus vroeg ik het personeel of ze de fles wilden opwarmen zodat ik haar kon voeden. Toen de warme fles arriveerde, bestelden wij ons eten. Timing.

Lees ook: Nu in Oh Baby!: Chantal en Nienke Plas in gesprek over het moederschap

Na een paar minuten aan de fles voelde ik het ineens warm worden op mijn broek en hoorden we een straal op de grond splashen. Ik dacht eerst nog dat onze dochter door haar luier heen plaste, maar toen ik haar optilde, zag ik bruine stukjes tussen de natte vlek zitten. Spuitpoep. Mijn hele broek, van knie tot kruis, zat onder de kak, net als de vloer van het restaurant. Ik rende met kind en al richting de verschoonruimte, maar kon die niet vinden. Mijn vriend kende dit restaurant, dus ik liep snel terug om hem te vragen waar ik heen moest. Ik zette koers richting de toiletten en installeerde ons in een wc-hokje met uitklapbare commode. Die was zo klein, dat het voor mijn gevoel uren duurde voor ik mijn dochter en mezelf had schoongemaakt. Na een oneindigheid had zij nieuwe kleren aan en had ik met wc-papier, water en zeep m'n broek enigszins schoongedept. 

Lees ook: Hoe weet je nou of je klaar bent voor een baby?

Terwijl ik stond te hannesen in dat hok, is mijn vriend naar het personeel gegaan om te vragen om een doekje. Gelukkig was de poep zo waterig dat hij 'maar' een paar servetten en tien minuten nodig had om de vlek op te ruimen. Toen ik klaar was en terugliep naar de tafel drong eigenlijk pas tot me door wat hier gebeurd was. Ik voelde alle ogen in het gelukkig niet zo volle restaurant in mijn rug prikken, en schaamde me kapot. Ik wilde me het liefst zo klein mogelijk maken en zo stil als ik kon naar de tafel teruglopen. Het eten was inmiddels ook opgediend, dus heb ik een biefstuk opgegeten terwijl mijn broek nog naar kak rook. Bij elk geluid dat mijn dochter maakte, siste ik dat ze stil moest zijn, zo gênant vond ik de situatie. Sinds dit voorval zijn we niet meer met zijn drieën uit eten geweest, en ik heb er een wijze les aan overgehouden: als ik haar in het openbaar voed, doe ik er een hydrofiele doek onder. Want ik kan wel vertellen: dat krappe uur dat we in het restaurant hebben doorgebracht duurde misschien lang, de autorit naar huis in een broek die naar stront meurde, duurde nog veel langer.'

Dit gênante verhaal staat in &C's Oh Baby!-special. Daarin lees je ook een interview met Nienke Plas over zwanger worden, het geslacht van de baby en rare cravings. En we spraken zeven moeders (to be) die vertellen over zwanger zijn, pasgeboren baby's en het moederschap. Dat en nog veel meer lees je in &C's Oh Baby!-special: nu te koop in de winkels en in &C Webshop.