Ik heb alle examens gehaald. Met behulp van Lazlo’s ‘tips’, dat moet ik er wel eerlijk bij vertellen. Hartstikke fout, ik geef het toe. Maar wat moet ik dan? Ik heb al zo’n stress. Laat mij maar vliegen, die trainingsdagen zijn niks voor mij.

Lees ook: Nienke (deel 7): Flight Safety

Vandaag begin ik aan de laatste dag. Geen examens meer, maar wel agressie- en securitytraining. Daarvoor moeten we situaties uit de praktijk nabootsen en oefenen hoe we daarmee om moeten gaan. Als ik langs de opleidingsgebouwen op Schiphol-Oost loop, schrik ik een beetje van mijn spiegelbeeld in de ramen. Ben ik dat? Die chick met die mega-kont? Ik hou mijn buik een beetje in, maar dat maakt mijn bovenlichaam twee keer zo breed. En helaas niet van de spieren.

Ik weet wel hoe het komt. Om de stress de baas te worden snaai ik van alles. Tijdens het studeren, als ik over Stan pieker, of als ik niet kan slapen. Lekker eten is de beste manier om mezelf te troosten. Ter plekke besluit ik om me vanaf morgen te onderwerpen aan een strak blokjesbuik-detox-regime. Ik zag er een filmpje over op de site van &C. Beetje kickboksen. Sapvasten. Misschien red ik het nog om binnen twee weken vijf kilo af te vallen.

Ik wurm me door een groepje rokers heen, dat de ingang van het opleidingsgebouw verspert. Terwijl ik peins over de vraag of ik Stan zelf zal bellen na de time-out, of wacht tot hij míj belt, voel ik een arm op mijn schouder.

‘Nienke! Wat leuk!’ hoor ik.
‘Hee Anne-Mar,’ zeg ik verrast.
‘Heb je vandaag ook die agressie-ellende? Dan zijn we samen!’ Ze drukt haar sigaret in een rookpaal en haakt haar arm in de mijne. Terwijl we in de rij gaan staan voor koffie, kletst ze honderduit over haar doorstroom als co-pilote naar de Boeing 777. Eindelijk is ze er klaar voor, als laatste van haar opleidingsgroep.

Anne-Mar en ik zoeken een tafeltje uit. Ik zet mijn tas neer, ga zitten en schrijf mijn naam op het naambordje. Trainer Georgina gaat de tafels langs om iedereen een hand te geven. Ik kijk om me heen om te zien wie er nog meer de training volgen. Een meisje uit de parallelle basiscursus, drie Japanse collega’s, en verder allemaal onbekenden.

Dan hoor ik een bekende stem. Nog voor ik me omdraai weet ik genoeg. Die lach. Het kan niet anders. Stan komt binnen. Ik moet me beheersen niet te gillen van schrik. Wat ziet hij er goed uit.. (Hij wel!)

‘Joehoe Stan!’ Roept Anne-Mar ineens. Ze staat half op van haar stoel. ‘Hier zit ik!’ Stan zwaait terug en komt naar ons toe.

Nee! denk ik. Hij mag me zo niet zien. Het blokjesbuik-detox-regime is nog niet eens begonnen! Ik duik weg achter mijn tas. Maar hij ziet me natuurlijk toch. Alle kleur trekt weg uit zijn gezicht.

‘Nienke, dit is Stan, mijn Arizona-maat. Je weet wel, van de vliegschool!’ Stan geeft me een klam handje. Ze heeft het inderdaad altijd over Eelde. En dat ze naar Arizona gingen. En dat ze zo veel lol hadden op de campus. Wist ik veel dat ze het over Stan had! En wat heb ik haar allemaal verteld? Ik ben er gewoon een beetje misselijk van.
Dan begint de training. Een van de onderdelen is het aanbrengen van de handboeien bij een ‘unruly passenger.’ De methode wordt uitgelegd en daarna moeten we oefenen op elkaar.

Anne-Mar loopt naar Georgina om de tie-wraps en handboeien te halen. Vanuit mijn ooghoek zie ik Stan mijn richting uit komen. Nog voordat ik iets kan zeggen slaat hij een metalen handboei om mijn pols. ‘Ik oefen met jou’ zegt hij. Anne-Mar is inmiddels druk bezig met een van de Japanse collega’s. Ze heeft niet door wat er zich achter haar rug afspeelt. Geschrokken kijk ik Stan aan. Ik ruik zijn overbekende geur, zo lekker dat het me bijna duizelt.

Dan doet hij iets geks. Hij slaat de andere opening van de handboei om zijn eigen pols en vergrendelt het slot. Georgina schudt haar hoofd als ze ons controleert. ‘Wat doen jullie nu?’ Met een sleuteltje haalt ze onze boeien weer los. ‘De armen achter de rug. Zo ja. Probeer het nog maar eens.’
‘Waarom deed je dat?’ fluister ik, terwijl ik Stans armen op zijn rug draai. Hij geeft geen antwoord.

Als zijn polsen vastzitten draait hij zich om.
‘Kun je afspreken?’ Zijn stem klinkt hees. ‘Vanavond, als we klaar zijn? Ik moet je iets vertellen….’

Lees hier meer verhalen van de stewardessen Nienke en Gaia van Flying Secrets.