‘Cabin crew, take your seats,’ klinkt het ineens door de cabine. De trolley is nauwelijks meer te houden. Hij stuitert nog net niet door het gangpad.  

‘Naar jullie stoelen! Snel!’ roep ik naar Mia en Bart, die net de laatste trays bij de passagiers ophalen. Ik help collega Iris met haar trolley, en stuur haar naar de deur. Vlug check ik of alle containers gesloten zijn, zo snel mogelijk maak ik het aanrecht leeg. De kist maakt nu een paar harde klappen en ik moet me aan de handvatten van de panelen vasthouden om niet te vallen.  

And see more: Deel 1 van Gaia's flying secrets

Ik maak een inschatting, kan ik mijn stoel nog bereiken? Dat gaat heel moeilijk worden. Halverwege de cabine pak ik een lege passagiersstoel. Ik gesp mezelf stevig vast. Bij deur 13 zie ik Bart zitten. Ik ga voorover in het gangpad hangen en gebaar naar hem dat hij moet checken of iedereen op zijn stoel zit. Hij steekt zijn duim op en pakt de intercom.  

‘Iedereen is oké,’ roept hij even later. ‘Alleen Mia zit ook op een passagiersstoel. De turbulentie gaat een half uur duren, volgens de captain. Moderate to severe.’
‘Thanks,’ roep ik terug. Het zit me niet helemaal lekker. Ik hoor nu op de purserpositie te zitten. De communicatie zou via mij moeten verlopen. Aan de andere kant, iedereen zit in de riemen, alles is onder controle. Ik zie dat Bart zo neutraal mogelijk probeert te kijken. Af en toe hoor ik hem op geruststellende wijze praten tegen een passagier. Zo goed en zo kwaad als het kan probeer ik te ontspannen.  

‘Bumpy ride, huh,’ zegt de passagier naast me. Ik draai me naar hem toe, en ben blij verrast. Naast me zit een godsgruwelijk lekkere man. Met donkere ogen en warrig haar. Hij heeft wel iets weg van Robert Downey jr.  

And see more: Deel 2 van Gaia's flying secrets

‘I don’t mind,’ zeg ik en ik geef hem mijn liefste glimlach.
‘Gianluca,’ zegt hij, en hij steekt zijn hand uit. Ach, wat jammer nou, denk ik, het is een Italiaan. Don’t shoot me, maar van Italiaanse mannen heb ik geen hoge verwachtingen. Ten eerste reiken ze niet verder dan borsthoogte. Ten tweede lijken ze op het eerste gezicht heel charmant, met hun sexy stem en hun zwoele oogopslag, maar in bed heb je er niets aan. Slechte minnaars. Egocentrisch en vol van zichzelf. Italianen, nee zeg, been there, done that, never again.  

Gianluca is zich van geen kwaad bewust en praat voluit over zichzelf en zijn werk. Nog zo’n Italiaanse eigenschap, zelfoverschatting. Hij is consultant en reist veel voor zijn werk. Ik luister met een half oor en probeer er zo ongeïnteresseerd mogelijk bij te kijken. Dat lukt niet helemaal. Hij vertelt vermakelijke verhalen over zijn reizen, en ik moet een paar keer hardop lachen. Eigenlijk is hij best leuk, voor een Italiaan. Hij vraagt of ik zin heb om met hem te gaan eten, in Amsterdam. Voorzichtig probeer ik zijn lengte te schatten. Zijn knieën komen tegen de achterkant van de stoel voor ons. Dat is een goed teken. Zal ik…?  

‘I think you need a drink,’ zeg ik, als het fasten seatbelt sign weer uit gaat.
‘Do I?’
‘Yes, you do,’ zeg ik, met een knipoog. Ik loop terug naar de galley om samen met Mia en Bart de landing voor te bereiden. Nog geen minuut later staat er een verwachtingsvolle Gianluca voor mijn neus. Teleurgesteld bekijk ik hem van top tot teen. Hoe sexy hij ook is, hij is inderdaad kleiner dan ik. Ik besluit hem af te poeieren. Als Mia en Bart met de afvaltrolleys de cabine in gaan, pak ik een fles uit de container met sterke drank.  

‘Whisky or gin?’ Gianluca schudt zijn hoofd, kijkt me indringend aan en trekt het gordijn achter zich dicht.
‘Whisky or gin?’ herhaal ik, nu behoorlijk kattig.
Meteen legt hij zijn handen op mijn heupen en trekt me naar zich toe. Zonder iets te zeggen duwt hij zijn lippen op mijn mond. Van schrik laat ik het toe. Tot mijn verbazing kan hij goed zoenen, die Gianluca. Zo goed, dat ik mijn benen week voel worden, en ik open mijn mond om zijn tong de ruimte te geven. Dan laat hij me los.  

‘Tonight, in Amsterdam, I drink Sambuca with you,’ zegt hij, en verdwijnt. Met gloeiende wangen van opwinding blijf ik achter in de galley. Het fasten seatbelt sign gaat weer aan, we gaan bijna landen. Vanavond ga ik Sambuca drinken met een zelfingenomen Italiaanse consultant die Gianluca heet. En iets zegt me dat ik dat nog leuk ga vinden ook. 

Lees hier meer Flying Secrets van Gaia en Nienke