Doe maar gewoon
Lekker cliché, morgen begint het nieuwe jaar en dus moeten Chantal en Fred drie goede voornemens noemen. Enthousiast als-ie is knijpt Fred in de toeter: 'Ik haat goede voornemers, waarom toeter ik nou?' Chantal: 'Ik wist niet dat je kwaad werd, het is gewoon een vraag.' Wij hebben nog wel een goed voornemen voor je, Fred. Iets minder chips eten bijvoorbeeld. Want als hij drie smaken moet noemen, roept hij er vier. 'Paprika, naturel, Italiaans gekruid, cheese onion. Oh, dat zijn er vier.' Chantal kent er ook nog wel twee: 'Paprika en gwuuen. 'Wilde ge paprika of wilde ge gwuuen? Doe maar gwuuen.'' Eh, is 'gwuene' chips soms iets Limburgs?

Lees ook: Fred van Leer in &C's januarinummer: 'Ik ben elke week doodongelukkig'

Dikke beer
Fred hoeft maar drie dingen te noemen waar hij er nog wel eentje van wil. Dat doet hij niet. Hij noemt er vier. 'Een leuke man, een horloge, een armband, schoenen. Hoeveel moest ik er? Drie maar? Gewonnen.' Even dimmen, Fred. Chantal mag ook nog. Ze moet drie dingen noemen die rijmen op Fred van Leer: 'Gaat tekeer, wil meer, dikke beer.' Fred: 'Dikke beer niet hoor. Rijmt wel, wil ik niet.' Oké Fred, dan niet.

Lees ook: Fred van Leer: 'Iedereen denkt altijd dat ik aan de drugs zit'

De Roelvinkjes
Dit keer graag drie mensen waar hij wel een kunstje op kan. 'Dave en Donny', zegt Fred. Chantal weet wel wie nummer drie moet zijn: 'Guus Meeuwis. Ik dacht aan een kunstje: kedeng kedeng, kedeng kedeng, toet toet.' Nee Chantal, dat kunstje bedoelden we niet.