Seven attempted kidnappings caught on tape. Je zou denken: dit schrikt een moeder van een jong kind wel af. Deze titel lonkt totaal niet om op te klikken. Daarbij komt: het is midden in de nacht, ik ben moe en ik schrik al zo’n vier uur van een en dezelfde tak die door de wind telkens hard tegen het raam klapt. Bedtijd dus. Nadat ik die video heb gezien, besluit ik.

Topidee natuurlijk. Ik zie allemaal doodenge, echte beelden van kinderen die bijna met een ander persoon dan hun ouders meelopen. Er is ook een wat effectievere manier dan vragen of ze meegaan naar hun auto om naar de puppy’s in de achterbak te kijken. Ik zie kinderen die uit buggy’s worden getild. Getrokken. Kinderen met wie ze het op een rennen zetten. Mijn maag doet een flikflak in mijn lijf. En lekker blijven kijken dat ik doe. Tenminste, zo lijkt het. Ik ben eigenlijk verstijfd en merk dat ik soms stop met ademen.

Lees ook: Nienke: 'Mijn megasaaie, platte, kale paasdoos'

Gelukkig, alle zeven pogingen zijn voorbij. En het mooie van Youtube is dat als je niet een andere video aanklikt, Youtube zelf een aanbevolen video (vooral aansluitend op de vorige die je keek) afspeelt. JACKPOT: het is een video van de kidnappingen die wel gelukt waren. Uiteraard geslapen als een roos. (Die uitgedroogd nog in het cellofaantje zit omdat je ‘m nooit in een vaasje had gezet. Weet jij veel, het is valentijn, je bent vijftien jaar en je gelooft heilig dat de gozer die dit roosje gaf de vader wordt van je kids. Zo’n roos.)

De volgende ochtend zit ik aan de eettafel. Met een au naturel smokey eye. Jammer alleen: hij zit niet op mijn ooglid, maar op het walletje eronder. Ik kijk hoe Frenky-Dean zijn boterham opeet en ik zoek de juiste woorden om hem voor te bereiden op deze meedogenloze wereld. Op rustige toon probeer ik dit zware gesprek in te leiden, maar helaas ik zet hem wat scheller en harder in dan bedoeld. ‘Luister dan! Er zijn heel gemene en stoute mensen op de wereld. En sommigen willen kinderen afpakken van papa’s en mama’s!!’

Lees ook: Nienke: 'Really, waar de fuchsia’s vind ik die gore klote-armbanden?'

Ja, dat ging goed Nien, je kind heeft een beginnende pruillip en hoogstwaarschijnlijk nachtmerries tijdens zijn middagslaapje op het kinderdagverblijf. Ik heb meteen spijt van mijn paniekerige (doch MEGAterechte) aanpak: ‘Gelukkig ben jij een slimme jongen en ga jij niet zomaar met vreemde mensen mee.’

Direct hoor ik in mijn hoofd: het meeste seksueel misbruik vindt plaats door een bekende van het kind. AAAAAHHH, what the holy f#ck-e-rytus. Hoe kan ik mijn kind, mijn vlees en bloed, behoeden zonder hem doodsbang te maken?

‘Maar...’ vervolg ik met een vreselijk neppe glimlach. ‘Ook mensen die je kent kunnen je pijn doen en je weet gewoon niet altijd wie de boef is en wie…’ Ik kap mezelf af, vooral omdat ik merk dat ik het zeg zonder mijn kaken van elkaar te halen. Ja, dit gaat echt lekker. Frenky-Dean kijkt mij aan met zijn mond vol met brood en pindakaas. Alleen: hij kauwt niet. Yup, het is al te laat. Die schijt op dit moment zijn luier vol. Logisch.

Deze column verscheen eerder in &C 09, 2019. Lees hier meer columns van Nienke Plas.