Nou, je kunt ook een keer compleet de mist in gaan met een Instagram-post.

Je kent ze wel. De gênante, komische, ranzige, pijnlijke en soms wrede filmpjes die je in de groepsapps ontvangt van Jan en alleman.

Een ietwat te ‘obesitaserig’ stel kijkt appelig in de camera, terwijl ze samen op een dromedaris zitten. Het arme beestje komt echter alleen met zijn achterpoten omhoog. Met z’n kont in de lucht en een nek bekleed met spekkige westerse toeristen strompelt het beest van links naar rechts. De muziek die eronder is ge-edit maakt het af.

Ik moest lachen.

Lees ook: Nienke: 'Tip voor een langer en gelukkiger leven: shop zonder aanhang'

Tranen kwamen en ik belandde in een stuiptrekking waarbij je alleen nog een open mond van mij ziet, en daaronder een schokkende torso die bevestigt dat ik geen helse pijn heb, maar aan het lachen ben. Ik knal het filmpje op Insta en BAM... Shit hits the fan! Of ik wel besefte dat dit mishandeling was, dat dit de rug van de dromedaris kon breken en het dier het vreselijk zwaar had.

Oei. Niet zo handig, niet zo volwassen, niet zo vegetarian en save the planet van mij. Bakken met kritiek dat dit posten op Instagram walgelijk was.

Auw. Zo had ik het nog niet bekeken. Res en ik hadden er samen een paar minuten ervoor helemaal blauw om gelegen. Durf ik dan ook wel eerlijk te bekennen. Maar de reacties waren niet mals. En vooral: ze kwamen binnen! Schuldig dat ik me voelde. Als een hond die net je nieuwe leren slippertjes van de hippiemarkt van Ibiza had verslonden. Waar maar één paar van gemaakt is. Van die handgevlochten rakkers. Die eigenlijk superklote lopen, want ze hebben geen voetzool, maar ze zijn cute, dus boeien.

Lees ook: Nienke: 'Ik ontdekte naast een bobbeltje ook een vlekje op mijn borst'

Kijk, plaats je video’s van stelletjes die ruziën in het zwembad, all good. Stuntelende mensen in de branding, lachen! Zijn het orka’s of andere grote vissen die daar rollen: niets aan. Zielig zelfs. Dronken mensen die vallen: tijd-loos-ge-nie-ten! Dieren die gedrogeerd worden om ermee op de foto te gaan: hartverscheurend.

En daarom kunnen we wel lachen om leed – het leed dat leedvermaak heet – maar niet om dierenleed. Iedereen blijft bij z’n leest. Dieren en mensen moeten niet dezelfde dingen gaan doen. Stel je voor dat je ieder nieuw persoon die je ontmoet moet groeten door je broek omlaag te trekken en de ander aan je blote poepertje te laten ruiken.

Ik denk wel dat het virale Instagram-filmpjes oplevert, dat dan weer wel.

Deze column verscheen eerder in &C 04, 2020. Lees hier meer columns van Nienke Plas.