Tel Sell, wie is er niet mee opgegroeid? Ik in ieder geval wel. Het begin van ons verbond was een beetje moeizaam omdat ik nog niet goed wist wat je met hun producten moest. De bekende Abtronic X2 (een buikspierentrilband), het paradepaardje van de commerciële zender, had ik als tienjarige nog niet nodig. De Magic Bullet (een vernuftig snijapparaat) trouwens ook niet. Waarschijnlijk dacht ik als kind dat wortel in minuscule blokjes uit de grond groeit, of erger nog, van een boom af valt. Als je dit nog steeds denkt, dan heb je Tel Sell nooit begrepen.  

Lees ook: Vijftien dingen die je heel snel moet afleren als je dertig bent

Toen je ouder werd deed je dat wel. Niet omdat je wél ineens het nut van de Magic Bullit inzag, maar omdat je een verveelde puber was die zich na schooltijd volvrat met gevulde koeken en zinloze shit wilde kijken. Het werd altijd een afweging tussen Jerry Springer en Tel Sell: Jerry Springer liet je inzien dat er altijd mensen zijn die dieper in de put zitten dan jij en door Tel Sell was er voor ieder probleem een oplossing. Die inzichten waren goud voor jouw puberbrein.  

Het thuiswinkelprogramma begreep als geen ander dat jij gevulde koeken wilde blijven eten, maar ook in je gehaakte bikinibroekje wilde passen. Door Tel Sell wist je ook dat deze twee dingen elkaar dankzij de Abtronic X2 absoluut niet hoefden te bijten. Sterker nog, je kon er ook nog best een bak vla bij eten, want de overenthousiaste verkopers hadden voor alles een oplossing. Zo verkochten ze bijvoorbeeld een Fridge Locker (een kluis voor in je koelkast) waar je je bolletjesvla in kon zetten als je discipline het even liet afweten. Dingen die het gebrek aan zelfbeheersing uitschreeuwen koop je liever niet in de winkel, maar die bestel je wel bij Tel Sell. Tel Sell oordeelt namelijk niet, Tel Sell snapt jou.  

Door Tel Sell werd ieder doel kinderlijk simpel en bereikbaar. Niks voor de ‘happy few’, Tel Sell was er voor iedereen. Door jouw Magic Bullet wilde je moeder haar courgette ook ineens in dobbelsteentjes en toen jij een Abtronic X2 kocht, wilden je vakantievriendinnen ook die felbegeerde buikband. Dat laatste vond je irritant, maar je pakte wel mooi die groepskorting mee.  

En uiteindelijk was het ook verbroederend, want bij niemand had de Abtronic X2 een paar stalen buikspieren afgeleverd. De Hot Belt deed dat trouwens ook niet. En de Vibroshaper was helemaal waardeloos. Toch is het een godsgeschenk dat we sinds deze week weer naar de reclamespots van Tel Sell kunnen kijken omdat het de meest zorgeloze televisie is die er bestaat.  

In de Tel Sell-wereld bestaan er namelijk alleen ‘first world problems’ zoals een portemonnee waar soms losgeld uitvalt en een stroeve grasmaaier. Nog mooier is dat er in deze wereld voor ieder probleem een oplossing bestaat die je maximaal een paar tientjes kost. Die gedachte was niet alleen fijn voor jouw puberbrein, maar ook voor onze breekbare millennialhoofdjes die zich tegenwoordig stuk slaan op zelfhulpboeken. Vanaf nu kan ik in ieder geval – met of zonder gevulde koeken - weer neerploffen op de bank en me afvragen of een oorstofzuiger mij echt een gelukkiger mens maakt.