Een ode aan Mr. Frank Visser
Spreading the love with words. De Grieken en de Romeinen deden het en Marloes doet het nu ook: de ode. Marloes schrijft lieve briefjes aan iemand of iets.
Mr. Frank,
U maakt de wereld iedere week weer een stukje beter. One gekke buur at a time. Nou ja, gek. Misschien komt die ene bovenbuurman wel écht iedere nacht speciaal uit bed om bij zijn onderbuurvrouw op het raam te kloppen. Ik wil helemaal niet generaliseren, maar over het algemeen hebben de mensen die u te hulp schiet geen wereldproblemen. Wel problemen. Die hebben ze wel, en voor hen zijn die groot. Kim Jong-un is niets vergeleken met de buurvrouw.
Lees ook: Een ode aan Jelka van Houten
Altijd als ik het moeilijk heb op mijn werk, denk ik aan u. ‘Nee, Marloes, dit is geen gezeik. Wat Mr. Frank Visser iedere week voor zijn spreekwoordelijke kiezen krijgt, dát is gezeik. En hij blijft ook rustig.’ U bent een inspiratie voor iedereen zonder geduld. Wat is uw geheim? Ik wil het graag weten!
Want probeer nog maar eens serieus te blijven, als de ene buurvrouw haar andere buurvrouw beschuldigt van stampen vanwege haar, eh, omvang. Of die oude buurman, wiens stem overslaat als hij vol vuur vertelt dat de buren − beiden in windjack − zeker weten seksfeesten geven op hun terrein. Maar u hoort de verhalen geduldig aan en laat assistent Viktor Brand alle scenario’s uitproberen. Alleen door uw aanwezigheid en uw talent om te luisteren wordt desbetreffende ruzie al een beetje opgelost. Mensen voelen zich gehoord. Ik vind dat Nederland u wat vaker zou moeten bedanken, omdat u de tijd neemt om te luisteren.
De kwesties waar u zich mee bezighoudt lijken misschien futiel, maar ik besef iedere week weer dat u levens redt. Who knows, hoe het afgelopen zou zijn als u niet was gekomen. En u maakt de wereld van buren al beter sinds 1995. Say what? Daar ben ik dus echt van onder de indruk.
Mr. Frank, u bent een autoriteit. Een icoon, kan ik wel zeggen. Ik heb gelukkig hele lieve buren, die niet expres met stoelen schuiven of luidruchtige seks hebben om mij te irriteren. Maar mocht ik dat soort buren toch ooit krijgen en we komen op het niveau van dode ratten en vuilnis voor elkaars deur leggen, dan weet ik u te vinden!
Lees hier meer lieve brieven van Marloes aan BN'ers