Olcay,  

Jij bent de nieuwe Ellie Lust. Iedere editie van Wie is de Mol heeft een paradijsvogel nodig en in deze serie ben jij dat. Een belediging? Ik dacht het niet. Beter een paradijsvogel dan een grijze muis, dat maakt het programma duizend keer leuker. De NPO mag je wat dat betreft wel een keer mee uit eten nemen.   

En nee, ik kan niet zeggen dat het een verrassing was, dat jij een koffer vol lekkere outfitjes hebt meegenomen. Maar in een programma waar normaal gesproken de outfits niet zo boeiend zijn, valt dat toch op. En ik snap de keuze voor een makkelijke, korte broek wel. Als je de elementen moet trotseren (hitte, kou, regen, dat soort dingen) én allerlei proeven moet doen (rennen, zweten en kruipen), ben je toch sneller geneigd om comfortabele survivalkleding uit je kast in te pakken. Jij niet. You are simply too glam to give a damn.  

Die jurk (of was het een jumpsuit?) naar de opera was behoorlijk va-va-voom. Er was huid, er was kant, het was doorzichtig, maar Olcay, het was vooral sexy. Een verademing voor het programma.  

Ik zou bij Wie is de Mol dan ook het liefst bij jou op de kamer zitten. Dan zou ik in ieder geval iedere dag met een fijn setje en een goed geföhnde lok bij de proeven arriveren. Ik zou waarschijnlijk ook als eerste naar huis gaan, omdat ik in al mijn naïviteit niet zou geloven dat die lieve Olcay de mol is. Nee, toch?  

Feit blijft natuurlijk wel dat mollen erom bekend staan hele grasmatten te vernielen, en nee, het is helemaal niet toevallig dat die palen die jij naar de opera aanhad, dat ook doen. Verdacht zelfs. Ik hoop dat je er nog lang in zit, maar wij weten allebei dat ik dat helemaal niet hoef te hopen. Toch, Olcay? Of moet ik zeggen: Molcay?  

En als je nu denkt dat ik je pas leuk vind sinds Wie is de Mol, nee hoor. Ik heb altijd al bijzonder veel respect voor je gehad, om hoe je SuperTrash hebt opgebouwd en nog altijd runt. Ook was ik een trouwe kijker van Werk aan de Winkel. (Mag dat terugkomen? Pretty please?). Je bent eerlijk en open en je neemt ook je verantwoordelijkheid als een keuze iets minder goed uitpakt. Ook dát is ondernemen en hoort erbij. Daar hoeft dan niet over gemiept te worden.  

Maar ik vind het wel leuk dat we nu een andere Olcay zien, naast zakenvrouw Olcay. De competitive Olcay. I like it! Je bent niet bang en je springt met de grootste zelfverzekerdheid overal head first in. De grootste tractor besturen, plassen tijdens een proef (hé, je moet nou eenmaal), totaal niet luisteren naar de andere kandidaten, je eigen koers varen, penningmeester zijn: ik zou het allemaal niet durven. Maar ja, ik had dan ook al lang met mijn goede gedrag en mijn geföhnde lok in het vliegtuig terug naar huis gezeten.

Lees hier meer lieve brieven van Marloes Berghege