Britney,  

Niemand is de jaren 90 doorgekomen zonder met jou geconfronteerd te worden. Je was overal: in de Free Record Shop, in de kroeg, op dekbedovertrekken en natuurlijk op kaftpapier. En zelfs de allergrootste hater moest toegeven dat je er op zijn minst bijzonder goed uitzag. Zelfs in een schooluniform. Juist in een schooluniform. Ik heb gehoord dat die videoclip met dat dansen op school jouw eigen idee was. Britney, volgens mij word je al jaren flink onderschat.

Ik wilde ook een beetje Britney magic en dus droeg ik destijds mijn haar graag in twee staartjes, met van die roze ‘fluffs’. Ik zie nu in dat dit een fout was, maar ik ging wel iedere dag de brugklas vol vertrouwen tegemoet. Van de rode catsuit uit de videoclip Oops! I Did It Again zag ik af. Zelfkennis.

Jouw leven was voor mij één grote bucketlist. Het dragen van een stewardessenpak, Ryan Gosling persoonlijk kennen, een huwelijk van één dag in Las Vegas, überhaupt kunnen zingen en dansen en… Justin Timberlake. Jij was op Justin Timberlake! Ik natuurlijk ook, maar hij was ook op jou. En toen het uit was, kreeg je zelfs nog een liedje van hem: Cry Me a River. Klinkt misschien niet als een heel gezellige break-up, maar wat maakt het uit. Justin Timberlake was op jou!

Succes, succes, succes. Het kon allemaal niet op. Zelfs Madonna vond jou een geil ding. Op het podium muilde de ‘Queen of Pop’ met de ‘Princess of Pop’. En dat was gek genoeg niet ordinair, maar iconisch. En toen was het opeens klaar voor jou. We zagen je alleen nog feestend in allerlei hippe clubs, met - maar meestal zonder - slip. Hè, had zij niet twee kinderen? Yep, het ging duidelijk niet zo goed met je. En toen gebeurde het. Je schoor al je haar eraf. Je was helemaal klaar met de oude Britney. Britney, braaf no more! Britney is Britney, bitch. Je was als een ongeluk waar je naar móét kijken. Pijnlijk, dat wel.  

Maar je kwam er bovenop. Er kwamen nieuwe hits. Lekkere hits. Met veel bitch erin. Dat doet het altijd lekker op de fiets naar je werk. En je kwam in de jury van X-Factor. Door jouw kritische commentaar leek zelfs Simon Cowell een softie. Ik ben altijd fan gebleven. Ik kon mijn geluk dan ook niet op toen ik naar je concert ging in Las Vegas. Ik zat er helemaal klaar voor met mijn Work Bitch-pet op en een halve liter bier, want sjiek. Je kwam op. Er was vuur, er waren dansers, er was glitter, er was heel veel haar, maar je zong niet. Waarom niet? Ik zat ver weg, dus na het concert vroeg ik mij zelfs af of je het wel echt was. Waar was dat gepassioneerde, hardwerkende, perfectionistische meisje van vroeger gebleven?

Nu ik dit allemaal zo opschrijf, vind ik het absurd om te bedenken dat je pas zesendertig jaar  bent. Eigenlijk zijn we een beetje samen opgegroeid. Maar waar ik deed wat ik wilde, werd jij geleefd. En van meerdere keren per dag Oops! I Did It Again zingen, word je natuurlijk ook knettergek. Een beetje tragisch vind ik het wel. Ik hoop dat je jezelf ooit weer vindt, want je bent best wel awesome. Wilde ik je gewoon even zeggen.