Johnny,  

Johnny, Johnny, Johnny. Wat ben je toch een fijne vent. Wie vindt jou nou eigenlijk niet leuk? Oud, jong, hoog, laag, links, rechts, bekend, onbekend: jij kan met iedereen en dat is precies jouw gave. Je bent empathisch, altijd respectvol en jij ziet mensen. Jij ziet de mooie dingen en kijkt verder dan het uiterlijk of vooroordelen.  

Geen wonder dat iedereen na vijf minuten met jou onmiddellijk zijn hart uitstort. Dat maakt hele mooie televisie. Waar is de Mol, Johnny Into The Wild, Syndroom: stuk voor stuk programma’s met diepgang die door jou ook een luchtig randje krijgen. Dan krijg je gezellige diepgang. Ik eindig bij het zien van je programma’s meestal jankend op de bank met een glimlach op mijn gezicht, zonder mij schizofreen of ongesteld te voelen.  

Weten mensen eigenlijk nog wel dat je ooit een Goede Tijden, Slechte Tijden ster was? Ik in ieder geval wel. Ik had een poster van je. Met een gat in je hoofd, omdat ik hem te hard uit de Hitkrant had gerukt. Triest, maar waar. Je GTST-personage en de lange lokken met die brave middenscheiding van toen heb je allang achter je gelaten en daar zijn heel wat opgeschoren stukken hoofd voor teruggekomen en een arsenaal aan tatoeages, waardoor het soms lijkt alsof je op een krant in slaap bent gevallen.   

Als ‘zoon van’ en ‘neefje van’ ben je de onbetwiste kroonprins van de televisie. Dat zijn enorme schoenen om te vullen. Niet echt een fijne positie, lijkt mij, maar jij hebt die schoenen aangetrokken en bent je eigen route gaan lopen. Met resultaat, want je bent een retegoede programmamaker, presentator en acteur.  

Daar stopt het niet bij. Toen jij op het nieuws geconfronteerd werd met boten vol vluchtelingen, zag jij mensen die hulp nodig hadden. In plaats van alleen je Facebook status eraan te wijden, ben jij erop afgegaan en doe je al een tijd prachtig werk met je stichting ‘Movement on the Ground’: een inspiratie. Misschien moet ik als echte ode aan jou mijzelf onmiddellijk aanmelden als vrijwilliger.  

Je bent een succes. Behalve dan met vrouwen. Er was veel blond, er was veel babe, er was onze Chantal en er was vooral veel, maar niets bleef. Chantal ook niet. Mijn romantische showbizz hart huilde, want wat waren jullie een leuk setje. Voor mij ben je een groot raadsel, Johnny, want als jij zo een leuke vent bent, waarom lukt het dan niet met die vrouwen? Misschien toch een gekke fetisj waar wij niets vanaf weten? Verleden tijd inmiddels, want de juiste vrouw is gevonden. Ik weet nog precies waar ik was toen ik hoorde dat Johnny de Mol ging trouwen en vader werd. Alle vrouwen van Nederland kregen waarschijnlijk hetzelfde pushbericht. En hoewel we je gaan missen op de vrijgezellenmarkt, ben ik wel ontzettend blij voor je. Niets fijner dan iemand om mee te kroelen.  

Johnny, je hebt het hart op de goede plek. Hadden we maar wat meer Johnny’s in de wereld.  

Lees hier meer lieve brieven van Marloes aan bekende mensen