Eva Jinek
Spreading the love with words. De Grieken en de Romeinen deden het en Marloes doet het nu ook: de ode. Marloes schrijft lieve briefjes aan iemand of iets.
Eva,
Wat een jaar, zeg. Best een boel successen. De Zilveren Televizier-Ster voor beste presentatrice van 2017, de Harper’s Bazaar Woman of the Year Award 2017, knetterhoge kijkcijfers en, o, laten we ook niet dat interview met onze Chantal vergeten voor de eerste editie van &C. Dat zij toen naakt met jou op de foto ging, is voor velen een doel op zich. Dat lukte jou gewoon, sterker nog, je werd er zelfs voor gevraagd. En toen was het jaar eigenlijk nog maar net begonnen.
Eva, het is je gegund. Je werkt superhard. Al heel erg lang. Dan is het eigenlijk jammer dat je bekend werd bij het grote publiek door een filmpje waarop je jouw boobies fatsoeneerde. Aan de andere kant: lekker boeiend. Jij lacht nu het hardst. Iedereen die tegenover jou wordt geprogrammeerd moet even slikken. Je bent geen eendagsvlieg, iemand die maar wat aankloot. Nope. Je bent een talkshowautoriteit. De queen bee.
Maar wie denkt dat hij Eva Jinek dan kent, heeft het mis. Je komt vaak verrassend uit de hoek. In je programma De Verenigde Staten van Eva als integere verhalenverteller, in de Jinek kattenspecial als crazy cat lady en met ex-geliefden als Bram en Freek. Je bent een kleurrijk type en hartstikke lief. Hoe ik dat weet? Je verzorgde de varaan van je ex Freek, for crying out loud. Dat zijn dingen die lieve mensen doen. Helaas hoor je mensen wel vaker kritisch en gedreven met kil en bitchy verwarren.
Ik geloof er overigens geen hol van, dat je een ijskonijn bent. Hou eens op zeg. Mijn beeld van jou is heel anders. Een avond samen met jou lijkt mij juist gezellig. Denk even met me mee: we beginnen met een biertje bij mij thuis. We graaien met onze klauwtjes door mijn make-uplade (ja, die is er) en gaan lekker tutten, terwijl we praten over de wereld en daar samen een heel klein beetje van proberen te begrijpen. Daarna gaan we naar de kroeg en kletsen we verder. Ik vertel jou dat er stukken zijn die ik wil schrijven, maar dat ik dat best eng vind. Jij vertelt mij dat ik het kan en dat ik mij nooit voor mijn mening hoef te verontschuldigen. Ik zeg jou dat ik trots op je ben, dat jij dat nooit doet, je voor je mening verontschuldigen. Daarna zeg jij dat ik gewoon moet kappen met zeiken.
We lachen en bestellen nog meer bier en gaan over tot het smeden van snode plannen, want met jou, misschien wel dóór jou, durf ik dat: groot te dromen.
Lees hier meer lieve brieven van Marloes Berghege