Anouk,  

Ik hou wel van direct. Niet van de band, wel van jou en dat je dat bent. Ik hou van mensen die eerlijk zijn, echt eerlijk. Mensen die zonder filter zeggen wat ze voelen en wat ze denken. Die mensen zijn er maar weinig. Maar jij bent er absoluut eentje. Een parel in zijn soort. En dat waardeer ik. Er zijn al genoeg fakers. En ja, directheid kan soms een tikje hard overkomen. Misschien komt dat ook door dat Haagse accent? Een Limburgs accent zou de boodschap toch al wat zachter maken.  

Dat je harde klappen kunt uitdelen, betekent overigens niet dat er niet hard mag worden teruggeslagen. Herman Brusselmans noemde je ‘een blonde del die de pil niet wil slikken omdat ze geen dikke kop wil krijgen’. Jij gaf hem een kus en een serenade. Dat getuigt van humor en van jezelf niet altijd té serieus nemen. En daarnaast was het natuurlijk de ultieme revanche. We zagen allemaal dat Herman het in zijn broek deed en dacht: wat gaat Anouk nu doen?  

En dat snap ik best van Herman, want Anouk, ik ga heel eerlijk tegen je zijn: je bent slecht te regisseren. Je bent een risico en een garantie in één. Bij The voice of Holland nemen de makers het risico dat jij ter plekke een nieuwe regel bedenkt of iets weigert te doen omdat je er niet achter staat, maar ze krijgen daarvoor wél gegarandeerd geniale uitspraken en spraakmakende momenten. Het Eurovisiesongfestival kreeg met jouw deelname geen vuurwerk en al helemaal niet de gebruikelijke jurk waar tien dansers onder verstopt zitten, maar wél een mooi liedje van een gevaarlijke outsider. Je neemt, maar je geeft ook altijd.  

Ik vind je ontzettend stoer. Dat heb ik altijd al gevonden. Ik was al vanaf het begin een groot fan van je stijl en, aangezien ik in mijn tienerjaren een ontzettende tut was, kon ik ook wel een vleugje Anouk gebruiken. Dit heeft geleid tot een paar mindere beslissingen. Neem bijvoorbeeld de pony. Bij jou stond die echt heel vet. Ik moest en zou ook die lange pony hebben. Ik had alleen een behoorlijke krul, maar dat boeide me niet. Mijn kapper hield me helaas niet tegen, dus liep ik een paar maanden rond met vier varkensstaartjes op mijn voorhoofd in plaats van die sexy, lange pony waar je zwoel doorheen kunt kijken. Behalve de pony waren er ook nog het hoedje uit R U Kiddin’ Me, de wijde broeken met daarop alleen een beha en de neuspiercing. Naast zangeres mag stijlicoon dus ook best op het lijstje.  

Ik besef mij dat deze brief het einde van mijn kersverse schrijfcarrière kan zijn en dat je mij misschien wel het advies gaat geven om het maar bij het lokale krantje te houden. Maakt me niet uit, ik vind je tof. Ik luister graag naar je muziek en ik zie je graag op televisie. Dat wilde ik gewoon even zeggen. 

Lees hier meer lieve brieven van Marloes Berghege