Beau, 

Door jou heb ik gewoon net zulke grote wallen als in 2017. Mijn goede voornemen was om dit jaar écht wat vroeger naar bed te gaan. En toen startte jij met 5 Jaar Later. Voordat je je gaat verontschuldigen: niet nodig. Ik ga namelijk met liefde wat later naar bed, want ik vind jou het aller-, allerleukst als je met mensen in gesprek bent. 

Waarom? Omdat je meevoelt met je gasten. En wat er dan gebeurt, gebeurt er. Lachen, janken, de Amsterdamse grachten in springen: het kan alle kanten op en misschien wel in dezelfde aflevering. Je lijkt mij wat dat betreft moeilijk te regisseren. Maar daarom komt het bij mij dus wel binnen, hé. 

Je hebt de meest uiteenlopende programma’s gemaakt, van RTL Boulevard en Het Zesde Zintuig tot Beaufort en Deal or No Deal. Volgens mij hebben we hem nu bij de kloten, Beau. Jij bent op je best met mensen: in gesprek met mensen, als je portretten maakt van mensen. We zagen het al bij RTL Summer Night en wie herinnert zich niet The Amsterdam Project, met de dakloze Lolle? Dat was prachtig. Dat is zeker niet iets wat iedereen kan. 

Maar ja, wat kan jij eigenlijk niet? Zoons maken in ieder geval wel. Je hebt vier belachelijk mooie zoons. En naast al die mannen moet wel een leuke en bijzondere vrouw staan. Jullie zijn zo’n familie waar je graag naast wilt staan op de camping. Uren kletsen boven zo’n citroenkaars en liters rode wijn opzuipen. Gezellig. Als ik zou kamperen, that is. 

Soms vergeet ik even dat wij elkaar niet kennen. Ik zie je vaak bij mij om de hoek hardlopen en dan heb ik altijd de neiging om te zwaaien. Dat is sowieso iets wat we gemeen hebben: marathons lopen. Ik denk ook dat we ze rennen om dezelfde redenen: we houden van de prestatie en we houden van eten en wijn en zo. Met een voorliefde voor véél en lekker, moet je wel. En omdat wij beiden geen persoon zijn voor de laffe aanpak, dan maar meteen tweeënveertig kilometer. 

De volgende keer als ik je weer zie hardlopen zal ik wél naar je zwaaien. Dan weet je dat ik het ben. Je hoeft niet te stoppen met hardlopen. Zie het meer als een like, als een klop op je schouder, als een zwaai van respect.


Lees hier meer lieve brieven van Marloes Berghege