Emile,  

Je dacht toch niet dat ik je zomaar laat gaan? Nee, joh. Eerst even bedanken. Dat lijkt mij wel zo netjes.

Deze brief gaat niet over politieke voorkeuren en het wel of niet met elkaar eens zijn. Deze brief is geschreven voor jou, omdat ik heel veel respect heb voor iedereen die opstaat voor zijn idealen en daar zelfs een groot deel van zijn leven voor in dienst stelt. Strijden tegen onrecht. We doen het allemaal een beetje, maar bij mij beperkt het zich bij een initiële kritische noot als ik zie dat het kassameisje bij de Albert Heijn per ongeluk het toiletpapier twee keer scant. Iets waar ik mij soms een tikje voor schaam, maar sommige mensen zijn gewoon schijterds. Ik werk eraan, Emile.

Maar even serieus, wat lijkt het mij moeilijk om daar in Den Haag te werken. Overeind blijven staan tussen al die schreeuwers die allemaal wat anders vinden en elke dag maar weer je standpunten naar voren drukken. En dan ga je ’s avonds naar huis na een lange dag vechten voor je idealen, word je ook nog geconfronteerd met een item van RTL Boulevard over het nieuwe haar van ‘André Roemer’. De moed is je vast weleens een keer of twee in de schoenen gezonken. Je zei het zelf heel treffend: 'Ik heb de mooiste hondenbaan die ik me kan wensen.' Best een pittige baan, indeed.

Maar jij deed het, én ook nog met een glimlach. Het is nu tijd voor 'de nieuwe generatie'. Jij gaat voor de toekomst van de partij en maakt plaats. Dat siert je. Het regent woorden als joviaal, humor, collegiaal, betrouwbaar en aardig. Dat zijn altijd betere omschrijvingen dan eng en knettergek, Emile. Ik vind het iets om trots op te zijn. In een wereld waarin je iedere dag moet strijden voor je plek en het o-zo makkelijk is om onder de gordel te gaan, bleef jij gewoon aardig. Hoe vaak zie je dat tegenwoordig nog?

Emile, bedankt. Ik wens je heel veel succes en een retelange vakantie na dit avontuur!  

Ps: Ik zou die tweedehandsauto écht zo van je kopen. Misschien toch een leuke carrière-optie?

Wil je meer lieve brieven van Marloes lezen?