Een ode aan Robert ten Brink
Spreading the love with words. De Grieken en de Romeinen deden het en Marloes doet het nu ook: de ode. Marloes schrijft lieve briefjes aan iemand of iets.
Robert,
Ik kan het ontkennen, maar bij ons thuis ben je een begrip. Net als kerstkransjes, boter in de vorm van sterren, cadeautjes, pasteitjes met ragout, Sissi (de film, niet het drankje) en gourmetten, hoor jij erbij tijdens de kerst. Een ode aan jou op tweede kerstdag leek mij dus wel gepast.
Mijn man begint al te zuchten als de eerste reclames de All You Need Is Love-kerstspecial weer aankondigen. Ik klap in mijn handjes, hij weet dat hij dit gevecht niet gaat winnen. Deze is van mij. Een payback voor al die, in mijn ogen, onzinnige sportprogramma’s die ik dit jaar heb moeten uitzitten.
Het boegbeeld van deze fantastische, Nederlandse emotietelevisie ben jij. Met je heerlijke stem. Als jij het telefoonboek voorleest klinkt het waarschijnlijk nog spannend. Maar even serieus, ik vind dat je dat goed doet, dat All You Need Is Love. Je doet het met humor, gevoel en je weet wanneer je even een stapje opzij moet doen.
En dan huil ik dus. Ieder jaar weer. De kerstspecial van All You Need Is Love is een verrassingsshow zonder verrassingen. Standaard gaan er drie vrouwen naar Lapland of Finland, of in ieder geval een koud land met sneeuw. Natuurlijk weten zij wel hoe laat het is als ze daar in de sneeuw staan met compleet nieuwe, gesponsorde winteroutfits. Maar jij blijft het spel meespelen en houdt het tot op het laatste moment spannend. Daar zie je toch die acteerervaring van vroeger.
En we vinden het helemaal niet erg, Robert, dat het geen verrassing is. We zouden zelfs een beetje teleurgesteld zijn als die vrouwen niet daar in de sneeuw zouden staan. Die zingende en dansende stewardessen op Schiphol (persoonlijke favoriet), jij op Schiphol met een bordje met een onmogelijke naam (bijvoorbeeld Aemiliano Oliveira Pereira), een sufferd die zijn overstap heeft gemist en niet is aangekomen, die arme mensen die na een megalange reis eerst mensen in Bakkum moeten afzetten en daarna pas naar hun geliefde in Maastricht mogen en uiteraard die ene persoon uit het publiek, die jij de hele show lang voor de gek houdt en voor wie je uiteindelijk in het afscheidslied toch nog zijn of haar lief tevoorschijn tovert: we wouldn’t miss it for the world.
Sinds ik een schoonfamilie heb, kijk ik vaak twee keer. Er is altijd wel een moeder die hem nog niet helemaal gezien heeft en daar profiteer ik graag van. Nog minder verrassing, maar ik huil gewoon wéér. Dan moet je concluderen dat jullie toch iets goed doen.
En wat een heerlijke baan! Hoe leuk is het om de hele dag mensen te verrassen en ontzettend blij te maken. Vroeger stond werken bij All You Need Is Love hoog op mijn doelenlijstje, totdat ik er door productiewerk achter kwam, dat zoiets heel, heel veel werk is. Al die vluchten, al die visa. Deze ode is dus ook een beetje voor het hele team achter All You Need Is Love.
Robert, vanuit het diepst van mijn hart: bedankt. Merci dat jij er bent en mijn kerst ieder jaar weer een stukje mooier en vooral emotioneler maakt. Ik hoop dat deze traditie nog heel lang doorgaat. Want niemand mag met kerst alleen zijn.
Lees hier meer lieve brieven van Marloes Berghege