Bibian,

Als je jouw verhaal hoort, dan denk je: dat kán niet. Niemand kan zo veel pech hebben. Je snowboardt aan de top en je bent hard op weg om je te kwalificeren voor de Olympische Spelen in Salt Lake City en dan vinden ze een tumor in je been: botkanker. Je onderbeen wordt geamputeerd. Allemaal kut. En wat doe jij? Jij stapt gewoon weer op je snowboard en gaat door met waar je mee bezig was: winnen en een eindbaas zijn.

Lees ook: Ode aan Jan Versteegh

Als het daar zou stoppen zou je al een inspiratie voor velen zijn, maar het verhaal gaat nog verder. De kanker komt negen keer terug. Wat?! Negen keer! Ondanks alles blijf je op je snowboard staan en wedstrijden winnen. Door jouw inspanning wordt snowboarden zelfs toegevoegd aan het programma van de Paralympische Spelen. En nu heb je as we speak voor de tweede keer goud gewonnen op de Paralympische Spelen in Pyeongchang. En dat was niet eens de eerste keer. Hallo, held!

Op bepaalde dingen in het leven heb je geen invloed, maar een heel groot deel kun je wel zelf in handen nemen en creëren. Je hebt wat jou is overkomen je leven niet laten verpesten. Als positivo heb je je altijd gericht op wat je nog wél kon en die grenzen heb je verkend en verlegd. Wie had na die negende keer kanker ooit kunnen denken dat je in Pyeongchang mee kon doen? Laat staan dat je zou winnen! En dat is precies jouw kracht. ‘Kan niet’ bestaat niet in jouw woordenboek. Iedere situatie, hoe donker ook, heeft altijd nog een andere, positieve kant. Je kunt niet anders dan heel veel respect voor jou hebben. Ik ben geïnspireerd. Ik kan niet beloven dat ik nu wél naar die vroege lesjes in de sportschool ga, maar ik kan op zijn minst proberen mijn optimale potentieel te bereiken in het leven. Wie weet, wat het leven dan nog voor mij in petto heeft.

Al die titels, een berg medailles, Paralympische Sporter van het Laar en zelfs Lid in de Orde van Oranje-Nassau: best een hoop credits. En toch blijf je altijd bescheiden. Nou, Bibian, vandaag mag dat – met die tweede gouden plak – wel overboord worden gegooid. Doe die twee medailles om, duik lekker Pyeongchang in en spuit een hele fles champagne leeg in een duistere kroeg! Even vieren wat je allemaal bereikt hebt in het leven. Een diepe, diepe buiging voor jou.