André,

Wat doe jij veel, zeg! Ik denk dat als ik op een willekeurige avond langs de A2 ga staan, ik je een paar keer voorbij kan zien rijden. En overal maar LEEF! zingen. Word je daar niet knettergek van? Al moet ik zeggen dat ik ‘m op dagelijkse basis best goed trek. Want ook al kom je niet bij mij langs, dat nummer hoor ik iedere dag wel ergens. Je gaat wat dat betreft je pa achterna, met het maken van liedjes die niet de kroeg uit te slaan zijn en langzaam maar zeker deel gaan uitmaken van het Nederlands erfgoed.

Lees ook: Een ode aan Prins Harry

En dan hebben we het nog maar over de liedjes. André, je bent wat ze noemen hot stuff. Ja, dat bekkie, die blonde lokken en dat lijf vol tattoos zijn heel fijn – sorry, Monique – maar ik bedoel hiermee dat iedereen wat van je wil. Ik kan de televisie niet aanzetten of hoppa, daar ben je. De lichten aan- en uitdoen voor Essent, je eigen reallifesoap, in ieder willekeurig programma. Want als je hot stuff bent, dan moet er over je gepraat worden. Dat hoort er ook bij. Lijkt me best irritant eigenlijk. Onvermijdelijk, maar irritant.

Ik herinner me je speech tijdens de herdenkingsdienst voor je vader nog heel goed. Een sterk, klein mannetje. Inmiddels ben je een grote sterke man, met een eigen Dreetje om voor te zorgen. Je bent op je dertiende begonnen met je carrière en we kunnen − heel wat prijzen en volle zalen later − wel concluderen dat je uit de schaduw van je vader bent gestapt en een eigen carrière hebt waar je enorm trots op kunt zijn. Dat is vast niet makkelijk geweest, want die schaduw was nogal iconisch. Maar je hebt doorgezet en het is je gelukt. We kunnen niet meer om je heen. In your face voor al die haters!

André, je gaat zo ontzettend hard. Geloof me, ik ben echt geen zweefteef, maar vergeet niet ook af en toe even te stoppen en gewoon te genieten van het uitzicht en je gezin. Want ook dat is zo mooi!

Lees hier meer lieve brieven van Marloes aan BN'ers