Mariah,  

Laatst zag ik je lusteloos op vier kapiteins liggen op een enorm podium in Las Vegas. Je lijkt je mojo kwijt te zijn. Daar word ik toch een beetje verdrietig van, want je hebt mij in mijn leven heel veel plezier gebracht.  

Ieder jaar, vanaf eind oktober, wordt jouw nummer All I Want for Christmas Is You weer uit de kast gehaald. We draaien het met liefde grijs op de radio, in kroegen en discotheken, door heel Nederland. Het is de pepernoot onder de liedjes. Kan ‘ie alweer? Stiekem kan ‘ie altijd. Het lied gaat als een rode draad van plezier door mijn leven.  

Als jong meisje zag ik je voor het eerst op televisie in je rode skipak. Ik vond je bloedmooi en ondanks mijn haat voor alles wat met sneeuw te maken heeft, wilde ik ook zo’n skipak. Dan doe je toch iets goed.  

Als tiener zette ik je nummer op repeat en probeerde ik met je mee te zingen, terwijl ik een flinke laag mascara en eyeliner aanbracht. Toen kwam ik erachter dat wat je doet heel moeilijk is. Die hoge noot haalde ik nooit. De anderen overigens ook niet.  

In de kroeg blèrde ik mee met vriendinnen om mijn nek en een ‘bessen’ in mijn hand. Het werd onze ultieme liefdesverklaring aan elkaar. Wij hebben geen mannen nodig, maar alleen maar elkaar voor Kerstmis. Best friends forever.  

Later kwam ik er toch niet onderuit en ging ik voorzichtig naar jongens wijzen bij ‘all I want for Christmas is yoooouuuuuu’. Meestal werkte dat. Meestal duurde de nieuw gevonden romance niet langer dan het nummer. Precies lang genoeg.  

Nog steeds word ik blij als ik het nummer hoor. Alle irritante taken gaan er sneller door. Het huishouden, koken, de file. Je zou denken dat er een nummer is dat het jouwe vervangt in de zomer, maar dat is er gek genoeg niet. Het is dus ieder jaar weer wachten. Of niet. Het doet je misschien goed om te horen dat ik je nummer heb opgezet tijdens het schrijven van deze ode. In augustus.  

Wat ik probeer te zeggen, is dat dit ene liedje mij heel veel heeft gebracht. Met één liedje uit je enorme repertoire heb je een meisje uit Brabant door de jaren heen een warm gevoel, natte kussen, epische avonden, een schorre keel en een draaglijke file-ervaring gegeven. En er zijn vast nog veel meer meisjes zoals ik. Misschien moet jou dat weer even verteld worden. Misschien vind je dan óók dat je niet meer op dat podium hoeft te staan?  

Dat guitige meisje met die krullen, dat in een rood skipak door de sneeuw rent.
Mariah, dat ben jij voor mij.
Niet een dood paard op een podium.
Neem lekker die dansers mee naar huis.
Laat je iedere dag uit bed dragen en druiven voeren.
Dan blijven wij, jaar in jaar uit, van je muziek genieten.  

Over Marloes Berghege:
Marloes Berghege is met haar man op wereldreis en schrijft zich ondertussen een slag in de rondte. Ze loopt marathons en kan dat zelf ook nog steeds niet geloven. Na het hardlopen rent ze het liefst meteen door naar Snackbar het Vogeltje.