Nick en Simon,  

Mannen, het was lastig. Ga ik nou een ode aan Nick schrijven? Of schrijf ik er toch één aan Simon? Ik vind jullie eigenlijk allebei zo leuk. Dan maar aan allebei? Aan de titel kunnen jullie al zien wat het is geworden: een ode aan Nick en Simon. Samen dus. En dat ik jullie soms niet uit elkaar kan halen, heeft daar echt niets mee te maken.  

Nick en Simon. Het is een begrip. Net als Bassie en Adriaan, Theo en Thea en Peppie en Kokkie. Misschien zijn jullie wel het meest succesvolle duo dat Nederland ooit heeft gekend. En dat hadden jullie toch niet kunnen bedenken toen jullie, in jullie ‘Simon en Garfunkel’-fase, liedjes gingen zingen bij de kerstviering op de middelbare school.  

Wij hadden het ook niet kunnen bedenken, Nick. En Simon. Dat het zo groots en meeslepend zou worden. Jullie moesten beiden worden afgewezen voor Idols en er moest even een kleine switch van Engels- naar Nederlandstalig worden gemaakt. Maar daarna was er geen houden meer aan.  

Ik was erbij. Bij de start van jullie carrière. Heel misschien stond ik vooraan bij een concert waarbij jullie als vrienden van Jan Smit in het voorprogramma stonden. Vond ik leuk. De rest van de zaal ook. Toch bijzonder, want normaal ga je tijdens het voorprogramma friet eten, meer bier halen of naar de wc.  

Grofweg elf jaar later zijn jullie zelf de hoofdact. Carré, GelreDome, Ahoy, jullie krijgen het allemaal makkelijk vol. Zijn er überhaupt mensen die géén nummer van jullie kennen? Net zoals iedereen iets van Ikea heeft, hebben we ook allemaal, gewild of ongewild, kennis van jullie repertoire. En dan krijg je dus prijzen. Bepaalde harpen, Rembrandts, artiest van het jaar dit, album van het jaar dat. Dat soort dingen.  

Jullie gaan van prijs naar prijs en breken record na record. Jullie staan zelfs in het Guinness Book of Records met ‘meeste digitale single releases van één artiest of band binnen 24 uur’, omdat jullie het nummer Julia met 153 verschillende meisjesnamen uitbrachten. Wat was ik blij dat Marloes er ook bij zat. Eindelijk een normaal nummer. In plaats van die ‘Hé Marloes, ik wil met je onder de douche’-hit.  

Mag ik ook even zeggen dat jullie belachelijk goed zijn opgedroogd? Van jongens met boybandkapsels naar mannen in pak, met gezichtshaar. Fijn om naar te kijken. En dan dat dialect! Dat zoete dialect maakt het voor mij helemaal af.  

Jullie werden een totale hitmachine, coaches bij The Voice of Holland, kregen jullie eigen televisieprogramma’s en televisieprogramma’s met jullie vrienden. Net als je denkt dat jullie niet meer kunnen doen, beginnen jullie met vloggen. En dat is dus leuk! Heel leuk gemaakt - dat doen jullie dus helemaal zelf-  en heel leuk om naar te kijken.  

Van vrienden van Jan, naar Jan is ‘vriend van’. Jullie zijn grappig, althans, dat denk ik, intelligent, nogmaals, dat denk ik, jullie zijn de ideale schoonzonen, de perfecte Koffietijdgasten. Jullie zijn de vrienden die je wilt hebben, de droomvaders voor je baby. Oké, ik moet stoppen. Jullie zijn leuk. Punt. Zullen we afspreken dat jullie nog lang doorgaan?    

Lees hier meer lieve brieven van Marloes aan bekende mensen