Zo, de laatste voorbereidingen zijn getroffen. Spokenslinger hangt. Snoep ligt (verstopt) in de gang beneden. Vandaag kan het grote Halloween-, oftewel vreet-je-melkgebit-naar-de-klote-festijn in alle volledigheid losbarsten. Wij zijn er klaar voor.

Het begon allemaal met een oranje brief in de bus. In de buurt werd weer de jaarlijkse Halloweentocht voor de kids door de straten georganiseerd. Of je met iets griezeligs aan je deur kunt aangeven dat je meedoet. En je eigen kind gaat uiteraard ook verkleed langs de deuren. Wel onder begeleiding natuurlijk. 

Normaliter zou ik dit soort communitygeleuter linea recta naar de prullenbak verwijzen en de gordijnen extra strak dichttrekken op 31 oktober. Schei even uit met je pompoenen, je commercie en het vroegtijdig vernietigen van kleine alvleeskliertjes.

Ik kan me niet heugen dat ik vroeger ooit Halloween heb gevierd. Amerikaanse nonsens vond ik het, leuk voor studenten.  

Helaas weet mijn dochter van vijf er nu van. De HELE school heeft het erover. En IEDEREEN doet mee. ‘Halloween, Halloween, wij willen snoepjes zien!’ Zondag brak ik en beloofde ik mijn dochter dat we de zaak zouden gaan voorbereiden.
‘Mama, we moeten een pompoen hè? En mag ik als heks? Jouw bezem is wel te groot, we moeten een kleine halen. En we moeten ook een spinnenweb aan de deur. En een skelet. Nee, dat is te eng.’  

Op naar de H&M. Daar hing de laatste heksenjurk in maat 116: € 24,95. Voor een 100% polyester, spuuglelijk ding, voor één avond. No way. 

Ik mompelde nog iets over zelf een hoed maken van papier en geen centjes, maar madame nam daar geen genoegen mee. ‘Hoeveel centjes heb jij dan precies nog, mama?’  

Een heksendiadeem met hoedje en tule (die in de HEMA in de wc viel), een zwart kanten waaier, een spokenslinger en de belofte dat ik haar zwarte jurk zou pimpen als heksenjurk verder, gingen we naar huis. Daar bleek zwart te ontbreken in mijn kinderhuidvriendelijke, volledig verantwoorde Djeco-schminkset die we nog hadden liggen van haar verjaardag. Alleen pastelkeuren.   

‘Kan niet. Ik moet een helemaal wit gezicht, zwarte ogen en lippen, spinnenwangen en drie zwarte heksenstippen op mijn voorhoofd.’ Dat laatste vond ik nogal bevreemdend voor een heksenlook, maar hey, dat zal wel weer op tv zijn geweest.  

De laatste, lichtelijk door wanhoop gedreven tocht langs alle eurowinkels van de stad vandaag – want overal is alles al uitverkocht – heeft me in ieder geval nog een gouden bezem, een spinnenweb voor aan de deur, een lampion en zwarte schmink opgeleverd. Die, gezien de prijs, niet vriendelijk kan zijn voor welke huid dan ook.
Ik hoop maar dat ze niet meer begint over de pompoen. Die heb ik laten liggen, want zo’n ding uithollen, daar ga ik echt niet meer aan beginnen. Dat is erom vragen mezelf vanavond al als bebloede zombie bij de EHBO te melden.