‘Iedereen roept altijd: o Rub, jij bent zo sterk, je doet het allemaal in je eentje, echt een independent woman. Dat ben ik ook, maar het zou ook fijn zijn om niet alleen te zijn. Ik zit nu zo’n vijf jaar op Tinder en Her, een lesbische datingapp, maar dat vind ik niks. Ik vind het heel ongemakkelijk om op die manier een praatje met iemand te maken. Voor mij is daten anders dan voor heterovrouwen, denk ik, omdat mijn scene heel klein is. Ik heb het gevoel dat ik iedereen al ken en met de vrouwen die ik interessant vond, heb ik al iets gehad of gedaan. Bovendien is een beschikbare lesbienne niet per se de vrouw met wie ik mijn leven wil delen, zo werkt dat natuurlijk niet.

Lees ook: Marjolein (35) is al twaalf jaar single: 'Hoe kieskeurig mag ik nog zijn?'

Ik heb weleens gezegd: ik word hetero. De vijver zou dan niet alleen groter zijn, ik zou ook zeker weten dat een langdurige relatie kán. Ik zie geen oudere lesbiennes om me heen die nog samen zijn en zie heel weinig rolmodellen. Dan denk ik: is het überhaupt voor mij weggelegd? Ik geloof in een monogame, duurzame relatie met iemand met wie ik oud kan worden en kinderen kan krijgen. Ik ben nu dertig en heb het gevoel dat de tijd dringt. Mensen roepen de hele tijd dat ik nog zo veel tijd heb, maar voordat ik eenmaal een stabiele relatie heb opgebouwd, samenwoon en aan kinderen kan beginnen, ben ik zes jaar verder. Daar komt bij dat het voor mij niet simpel is om zwanger te worden. Ik moet naar een voorlichtingsavond voor queer koppels, nadenken wie ik als donor zou willen hebben en wie er zwanger wordt, en langs het ziekenhuis. Het is een lang medisch traject.

Lees ook: Science says: single zijn is leuk

Toen ik begin twintig was, dacht ik dat ik rond m’n dertigste al lang gesetteld zou zijn. Nu wil ik weinig verwachtingen hebben om teleurstelling te voorkomen. Ik ben goed in alleen-zijn, maar zou het fijn vinden om een team met iemand te vormen. Dat ik echt bij iemand hoor. Begrijp me niet verkeerd: mijn leven is compleet, een partner moet echt iets toevoegen. Maar het zou leuk zijn om met kerst niet meer in de oude kamer van mijn zusje te hoeven slapen, omdat het de enige kamer is met een eenpersoonsbed, haha.

Als ze op een familiefeest vragen wanneer ik aan kinderen begin, reageer ik altijd eerlijk: ‘Dat wil ik heel graag.’ Want ja, wat zeggen ze dan? Na elke relatie twijfel ik aan mezelf. Ik vind het heel gezond om kritisch naar mezelf te kijken en naar mijn aandeel, maar het moet niet zo zijn dat ik de schuld van het single-zijn bij mezelf ga leggen. Op slechte dagen doe ik dat. Maar op goede dagen heb ik gewoon nog hoop dat die grote liefde ook voor mij is weggelegd.’

Nieuwsgierig geworden naar de rest van de verhalen? Lees de interviewserie met vijf vrouwen over hun vrijgezellenbestaan in het nieuwste nummer van &C of hier op Blendle.