Je kunt mij ’s nachts wakker maken voor shoarma van Grill Bar Jerusalem in Almere, waar ik opgroeide. Niets maakt me gelukkiger dan een hap van hun pita lamsvlees met heel veel knoflooksaus. Al een paar jaar eet ik grotendeels vegetarisch, maar als ik bij mijn ouders in Almere ben, mag ik zondigen. Dan bestellen we shoarma, plus één broodje extra om mee naar huis te nemen en de volgende ochtend als ontbijt te verorberen. Ook voor een Whopper of frikandel speciaal maak ik soms een uitzondering. ‘Flexitariër’ noem ik mezelf. Maar het wringt. Eigenlijk wil ik all the wayvleesloos leven en zelfs nog een stap verdergaan: veganistisch worden. Dat betekent geen dierlijke producten gebruiken. Veganisten eten geen vlees, vis, zuivel, eieren en honing. En wil je het echt goed doen, dan draag je ook geen kleding van dierlijke producten: leer, wol, zijde.

Lees ook: Zo maak je 'm: de fameuze soep van Jelka van Houten

De interesse in vegetarisch eten begon toen ik – hoogzwanger van mijn dochter – een reportageserie maakte voor RTV Utrecht met als thema ‘lente’. Ik ging naar boerderijen om te kijken hoe daar nieuw leven ter wereld kwam. Het maakte me droevig. De koe baarde een stiertje, dat meteen werd weggehaald en alleen in een kaal hokje stond, amper een dag oud. Kuikentjes zaten met honderden in een lade in de fabriek. Een lade? Ja echt, zo’n uittreklade vol met van die schattige gele pluisdonsjes. Meteen nadat ze uit het ei waren gekomen, gingen ze naar de plofkippenfabriek om in zes weken tijd vetgemest en geslacht te worden. Ik besloot toen zo min mogelijk vlees te eten en alleen nog maar biologische producten te kopen. Dat was best makkelijk. Maar de laatste tijd denk ik steeds vaker: eigenlijk is het raar dat ik wel kaas en boter eet. Ik hou zo immers mede in stand dat stiertjes een ‘restproduct’ zijn omdat wij melk van hun moeders gebruiken.

Plant de campagne
Nu ik dit opschrijf, klink ik als een fanaticus. Ik wil niet zo’n geitenwollensokkenveganist zijn die met een wijzend vingertje het evangelie verspreidt. Dus ik hou nu op met mijn besluit te verklaren. Samengevat: voor mij is het dierenleed de voornaamste motivatie. Mijn man is vooral bezig met de belasting voor de aarde. Hij was degene die anderhalve maand geleden voorstelde: zullen we veganistisch worden?

Lees ook: Met gierende banden de stad uit

Ik ben altijd in voor een leuk verbeter-de-wereld-begin-bij-­jezelf-project. Bovendien: ik heb de tijd mee, want vegan is hot. Zelfs Beyoncé en Jay-Z roepen hun fans op om veganistisch te worden. Hippe vegan restaurants zitten op elke straathoek (nou ja, in Amsterdam dan) en er wordt volop over geblogd. Bij Albert Heijn staat groot op de verpakking dat iets veganistisch is en als ik bij ah.nl het vegan-vinkje aanklik (lui als ik ben, bestel ik meestal mijn boodschappen online), blijft er nog genoeg over. Sojayoghurt en sojaboter blijken prima te smaken.

Lees het hele artikel in het nieuwe nummer van &C met als thema 'Overschat, die grote stad?', dat nu in de winkels ligt. Of lees het hier via Blendle.