Ida: 'Mijn broer, zus en ik waren het huis uit, maar zijn alle drie weer terug. Mijn broer en zus omdat hun relaties uit zijn, ik vanwege de droom van mijn verloofde: acteren. Om het financieel te redden, hebben we ons huis in Rotterdam opgegeven en wonen we nu bij mijn ouders in Breukelen. Wat ook meespeelde is dat mijn moeder kanker heeft. Misschien wordt ze er tachtig mee, dat weten we niet, maar het is fijn om nu extra veel samen te zijn. Vlak na de verhuizing bleek ik zwanger te zijn. Eerder grapte ik nog tegen mijn moeder: zullen we er maar even een knoop in leggen? 'Nee hoor', zei ze toen, 'wat komt, dat komt.' En ja hoor, er kwamen er meteen twee. Inmiddels is de tweeling negen weken en leven we met zes volwassenen en drie kinderen in een eengezinswoning.

Lees ook: Carice van Houten in &C's oktober-issue: 'Ik fakete een zwangerschap'

Mijn moeder moest haar werkkamer opofferen en beneden staat het bomvol met twee Maxi-Cosi's, wipstoeltjes, kinderwagens en een box. Overal slingeren spuugdoekjes en speelgoed rond. Ik probeer het netjes te houden, maar soms is mijn vader me voor. Dan ruimt hij op, maar weet hij vervolgens niet meer waar dingen liggen en kam ik het hele huis uit op zoek naar een bepaalde speen. We zijn inmiddels allemaal volwassen, maar de verhoudingen zijn nog precies zoals vroeger. Mama blijft mama, ook al ben ik zelf nu ook moeder. Als mijn moeder ziet dat ik druk ben met de kinderen, smeert ze een broodje en doet ze de was. Mijn vader boent dagelijks alle flesjes en kolfspullen en helpt me bij de laatste shift met voeden en verschonen. Ook mijn broer en zus schieten vaak te hulp. Toen onze dochter vannacht bleef huilen, kwam mijn zusje naast me staan: 'Zal ik haar even pakken?' Heel fijn.

Lees ook: Dj Angelique Houtveen: 'Ik woonde tot mijn 26e bij mijn ouders'

Natuurlijk is het soms lastig om met zoveel mensen in één huis te wonen. Er is geen privacy. De beste gesprekken met mijn partner heb ik 's nachts, als we de tweeling voeden. Volgend jaar willen we weer een huis voor onszelf. Hoe fijn de hulp ook is, we willen graag op eigen benen staan, als gezin van vijf, in een huis waar onze regels gelden. Waar ik de vaat wél gerust twee weken kan laten staan. Ik schaam me niet dat ik weer bij mijn ouders woon. Toch krijgen mijn ouders meer negatieve reacties dan positieve: 'Mijn kinderen hoeven echt niet meer bij me aan te kloppen hoor', zeggen mensen dan. Heel ongemakkelijk vind ik dat. Wij zien het juist als een rijkdom om zoveel tijd met elkaar door te brengen. Als mijn broer en zus een paar dagen de hort op zijn, mis ik ze al. Met mijn moeder kijk ik elke avond naar The Bold and the Beautiful, onze gezamenlijke guilty pleasure. Even geen luiers aan mijn hoofd, maar samen de belevenissen volgen van Brooke en Ridge: heerlijk.'

Benieuwd naar de andere verhalen? &C's oktobernummer 'Daar kom ik mijn bed niet voor uit' ligt nu in de winkels. De reeks lees je ook hier op Blendle.