El Grande (33): 'Een collega in de haven was stripper, zo kwam ik ermee in aanraking. Ik heb een jaar lang getwijfeld of ik het ook wilde doen. Door mijn geloof en cultuur wist ik dat mijn familie het zou afkeuren. Toch leek het me een kick, dus ging ik ervoor. Mijn eerste optreden was op een verjaardagsfeest in een loods in Tilburg. Supergroot, heel eng. Ik vergat alles wat ik had geoefend. 'Je hebt je best gedaan, jongen,' zei de contactpersoon. Ze wist dat het mijn eerste show was en wilde aardig zijn, maar ik wist zelf ook wel dat het niet best was. Toch vond ik het leuk genoeg om door te gaan.

Lees ook: Nu in &C: Chantal en Soundos over cadeaus en we geven een stripper weg

Een betere stripper worden zit 'm niet in een beter lichaam of meer oefenen, het gaat om zelfverzekerdheid. Dat heeft het strippen me met de jaren wel gegeven. Dat ik veel complimenten krijg helpt, maar zelfvertrouwen komt toch vooral uit jezelf. Minder bezig zijn met: ben ik mooi genoeg? Wat vinden zij van mij? En steeds meer met: hoe maak ik hén blij? Een stripper moet iets zijn wat iemand thuis niet heeft. Een droom, eenfantasie. Dat begint al bij de naam. Eerst noemde ik mezelf Epic Love, maar die naam sloeg niet aan. Ik had maar één show per maand. Op aanraden van een dame veranderde ik mijn naam in El Grande. Plotseling had ik twintig shows per maand. Die naam spreekt tot de verbeelding. Hij creëert een imago en verwachting. Gelukkig kan ik die waarmaken, haha.

Ik word vaak geboekt voor vrouwen die altijd al eens met een donkere man hebben willen zijn. Dat zorgt soms voor situaties waarin die vrouwen meer willen dan alleen een striptease, zeker als er alcohol in het spel is. Het is dan aan mij om de boot af te houden en te zeggen dat ze daar spijt van krijgen. Dat vond ik in het begin nog weleens lastig, ik ben ook maar een man en niet immuun voor mooie vrouwen. Sterker nog: soms raak ik zelf ook opgewonden van een striptease. Dat probeer ik natuurlijk te onderdrukken, maar ik heb mijn lijf niet altijd helemaal onder controle.

Lees ook: Chantal Janzen: 'Ik vind het lastig als fans cadeaus geven'

Het leuke aan het werk vind ik dat je mensen blij maakt, ze iets geeft waar ze stiekem al tijden van droomden. Het grappigste was een show in Maastricht. Ik was geboekt door vier vijfenzestigplussers. 'We hebben nog nooit een donkere piemel gezien, mogen we die van jou zien?' vroegen ze met dat Limburgse accent. Ik lag in een deuk. Het was niet seksistisch of ordinair, maar gewoon een vraag uit nieuwsgierigheid. Heel leuk en lief.Dus ik heb ze blij gemaakt. Minder leuk waren de momenten met racisme. Soms kan het wel een droom zijn van een vrouw om een donkere man te krijgen, maar wil de omgeving daar niets van hebben. Ik ben geïntimideerd, aangevallen, er zijn nootjes, flesjes bier en zelfs stenen naar me gegooid. Ik ben een trotse, donkere man, dus het maakt mij niet uit wat je van mijn huidskleur vindt, maar dat zijn wel de minder leuke dingen. Gelukkig word ik negen van de tien keer heel goed ontvangen en is iedereen blij. Dat is mijn doel: het hele publiek lachend naar huis laten gaan.'

El Grande boeken? Dat doe je via Striptease Nederland. Dit verhaal en nog vier portretten van strippers vind je in &C's decembernummer 'Pak maar uit'. Nu in de winkels of in &C Webshop.