'Op wereldniveau is het cijfer een stuk lager, maar op persoonlijk niveau geef ik afgelopen jaar een acht. Hoewel ik het contact echt enorm miste en het vacuüm waarin we tijdens de lockdowns leefden voelde als een soort Groundhog Day, vond ik het ook wel leuk om erachter te komen dat ik mijn geluk nu uit heel kleine dingen haal. Ik ga nu bijvoorbeeld heel vaak wandelen. Met mijn man, kind of vrienden. Door de stad, in het bos of op het strand. Het geeft me rust, een leeg hoofd en een frisse neus. Dat zijn de kleine hoogtepuntjes. 

Lees ook: Bilal Wahib: 'Soms denk ik: kut, was alles maar anders gelopen'

Op werkgebied heb ik niks te klagen gehad, want ik heb heel veel films en series mogen doen, van Klokhuis tot Costa! Het is nog even spannend of alles door kan gaan, maar alshet goed is, start in februari de theaterkomedie Volkstuin complex, met onder anderen Rop Verheijen en Ricky Koole. Voor de camera staan vind ik heerlijk, maar je mist wel de directe interactie met het publiek. Op het toneel voel je meteen wanneer iets goed is of wanneer het minder gaat. Dat is het mooie aan theater, dat je de avond samen met het publiek maakt.

Ik deel mijn rol met Rian Gerritsen. Dat vind ik heel fijn, want hoewel ik enorm veel zin heb in zo'n jaar vol theater kijk ik er ook naar uit om het een tandje minder te blijven doen: mijn kind zelf naar bed te kunnen brengen bijvoorbeeld, en ruimte te houden voor andere leuke plannen. En ik wil mijn eigen solovoorstelling ten gehore brengen. Die zal gaan over mijn jeugd en hoe bepalend je jeugd is voor de rest van je leven. Een heel universeel onderwerp, want iedereen heeft zo'n verhaal. Ik vertel het mijne, aangekleed met liedjes en stukken waar ik verschillende typetjes speel.

Ik heb nog nooit zo'n eigen voorstelling gehad, dus zo nu en dan krijg ik er best buikkramp van, maar die neem ik op de koop toe, want ik wil dit heel graag doen. In september moet het af zijn. Dan denk je nu: o, dat duurt nog heel lang, maar die tijd gaat zo voorbij, dus ik ben nu al druk bezig met flarden opschrijven, zinnen verzamelen, rondkijken en de boel aanelkaar knutselen. Waar ik het meest tegenop zie, is dat ik weet dat er zo'n punt komt waarop je denkt: ik kan niets, waarom doe ik dit? Altijd weer. Maar daar moet je doorheen. Het helpt me om er dan even afstand van te nemen, de natuur in te gaan, mijn zinnen te verzetten. Er even op te kauwen. En dan opeens heb je het weer. Dat weet ik ook, maar toch zie ik wel een beetje op tegen dat moment.

Lees ook: Dan Karaty onthult exclusief in &C: 'Ik was 25 jaar alcoholist'

Waar ik wél naar uitkijk? Dat corona verdwijnt en we weer bij elkaar kunnen zijn. Ik denk dat we daar allemaal naar snakken. Ik wel in elk geval. En ik hoop nog meer te gaan genieten.Minder door te razen. Het allemaal wat rustiger aan doen. Nou ja, benieuwd hoelang ik dat volhou.'