‘Ik werk bij de Melkweg en anderhalf jaar geleden was daar een personeelsfeestje, met als thema ‘Awkward Families’. Samen met een collega ging ik als Nicky en Paris Hilton. Mensen stonden met open mond naar ons te kijken. Ineens voelde ik me een ster. Ik kom uit een klein dorp in Brabant en wilde altijd zo min mogelijk opvallen. Dat bevrijdende gevoel kende ik nog niet. Kort daarop mocht ik draaien in Club NYX, met als enige voorwaarde dat ik in full drag zou komen. Een goede vriend maakte me op en dat voelde zo empowering. Ik vond het bevrijdend, en kwetsbaar tegelijk, om in drag op te treden voor vreemde mensen. RuPaul’s Drag Race - een kruising tussen Project Runway en America’s Next Top Model - leerde me dat drag zoveel meer is dan verentooien en pailletten. Ik kwam erachter dat travestieten niet alleen maar hysterische types zijn en dat de gedachte dat je als drag alleen maar in een café op de wallen kan staan helemaal niet waar is. Iedereen kan drag zijn, ik óók. En zo kwam Nancy Goreng ter wereld. Ik heb een Indonesische achtergrond en vond het wel leuk om dat terug te laten komen in mijn naam.'

'Drag zijn benadrukt voor mij een paradox in mijn leven. In het dorp waar ik opgroeide werden gays, of eigenlijk iedereen die buiten de norm viel, niet echt gewaardeerd. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik het moest verbergen. Ik heb me daarom altijd maar zo ‘normaal’ mogelijk gedragen. Toen ik naar Amsterdam verhuisde kon ik daar maar moeilijk vanaf komen, maar wat ik nu doe heeft dat wel uit me ‘geslagen’. Als je me vroeger had gevraagd of ik een pil wilde nemen om weer hetero te worden, had ik die direct genomen. Juist omdat ik als drag nu de vrijheid voel te mogen zijn wie ik ben, zou ik dat nooit meer doen. Nancy Goreng zijn houdt me wakker, het haalt me keer op keer weer uit mijn comfortzone. Laatst stapte ik in een Uber met een Marokkaanse chauffeur. Eerst keek hij even. Vervolgens hadden we een superleuk gesprek, over wie je wilt zijn in het leven. Dat is zo bijzonder. Door Nancy Goreng te zijn, leer ik steeds weer mooie levenslessen.’