‘Als jongetje was ik altijd al geobsedeerd met meisjes dingen. Ik wilde jurkjes aan en alles roze in plaats van blauw. Ik wilde een majorette meisje zijn, maar dat mocht niet want ik kwam uit een gereformeerd dorpje in Zeeland. Er werd vaak aan me gevraagd of ik een jongen of een meisje was, zelf vond ik dat altijd heel normaal maar mensen om me heen vonden dat heel gek. Toen ik 6 jaar oud was ben ik op voetbal gegaan en allemaal jongens dingen gaan doen, totdat ik een jaartje of 17 was, toen kwam ik uit de kast in gereformeerd zeeland. Als één van de eersten daar, mensen kenden dat gewoon niet. Ikzelf eigenlijk ook niet. Homoseksualiteit, ik wist niet wat het was. Misschien van tv, Paul de Leeuw en Gordon, maar dat was het wel.’

‘Heisa Jynx kwam veel later. Op mijn 29^e verjaardag had ik, te midden van mijn vrienden, mijn debuut als drag. Vrienden van mij maakten mij op, deden mijn haar, plakten mijn nagels op en daar was ze dan: Heisa Jynx, als je het los schrijft: ‘He is a Jynx’. Mijn drag is niet per se vrouwelijk, het raakt meer de artistieke kant. De regels die ik als kind al niet begreep – dit is een jongen en dat is een meisje – daar speel ik nu mee. Nog altijd kunnen mensen er heftig op reageren. En in drag gekleed gaan, daar is niets makkelijks aan. Maar er zit iets heel sterks in mij dat het heel graag wil. Op deze manier draag ik hopelijk iets bij aan het kunnen accepteren van wie mensen zijn. We zijn allemaal zo goed in hokjes denken. Maar als jij je haar groen wil verven, dan moet je dat gewoon kunnen doen. Door uit het hokje te stappen raken mensen soms in de war en reageren ze boos of juist heel blij. Het blijft een gek idee dat ik mensen met Heisa Jynx kan raken.’