‘Eigenlijk wilde ik vroeger altijd harp spelen, maar mijn moeder had me wijs gemaakt dat mijn armen te kort waren om harp te spelen. Dus werd het viool. Ze zag het natuurlijk niet zitten om iedere week zo’n grote harp naar de les te slepen. Viool werd mijn grote liefde. Als vioolspelend kind is het hoogst denkbare natuurlijk violiste worden. En waar kon dat nou leuker dan bij André Rieu? Vooral vanwege die jurken, adembenemend mooi vond ik die. Toen ik hoorde dat je als orkestlid de jurk van André cadeau kreeg, was het me duidelijk: later ga ik bij André Rieu. Hoewel ik tot mijn 24e intensief viool speelde, heb ik er nooit voor gekozen om naar het conservatorium te gaan. In plaats daarvan studeerde ik fotografie en antropologie. Tijdens het afronden van mijn master liep ik stage bij een tijdschrift.  Zo kwam ik uiteindelijk bij PUP terecht, waar ik nu werk als copywriter en conceptontwikkelaar. Ja, het is wat anders dan violiste, maar mijn viool en de muziek blijven altijd in mijn hart. Tijdens mijn werk luister ik vaak klassieke muziek. Met een beetje fantasie en een ingebeeld applaus sta ik zo klaar om het podium op te stappen.’