‘Ik heb altijd al een fascinatie gehad voor het universum. Mijn achternaam is Majorana. Eén van de kleinste deeltjes is het Majorana-deeltje. Dat deeltje komt terug in het hele universum, dus het idee dat ik daar thuishoor heeft me altijd wel geprikkeld. Bovendien, ik ken niets dat zo charmant is als het heelal, met glitters en explosies van sterren. Ik zag mezelf al helemaal vertrekken in een raket naar de ruimte, want ik ben dol op alleen zijn. Dan zou ik in mijn raket gewoon een beetje rondhangen in de ruimte - waar de tijd langzamer gaat dan hier op aarde - en dan zou ik eeuwig jong blijven. Maar het bleef bij dromen, want ik was niet goed genoeg in wiskunde op de middelbare school. Nu ben ik presentator en schrijf ik voor uitgeverij Atlas Contact. Via BNN University werd uit 16.000 inschrijvingen de mijne gekozen. Na allerlei selectierondes kreeg ik uiteindelijk een contract. Nu presenteer ik voor de VPRO en schrijf ik korte verhalen die ik voordraag op literaire avonden. Ik schrijf over verdriet, zeemeerminnen en het universum. Als presentator moet je kritisch kunnen zijn op je ego, het is moeilijk om jezelf terug te zien op tv. Ik weet dat er veel presentatoren zijn die de edit niet kunnen aanzien, maar ik wil er juist bijzitten. Het is een soort steniging, maar alleen door naar mezelf te kijken kan ik mezelf verbeteren. Presenteren is een gek beroep, net als astronaut. Wat dat betreft is het wereldje waar ik me nu in begeef een klein universum an sich.’