Op maandag drinken we niet. Nee joh, het is immers maandag. Dan drinken we alleen als we een etentje hebben of zo. Dinsdag? Op dinsdag schenken we na een zware dag soms een glas rood in. Echt niet élke dinsdag hoor. Maar soms is het nodig. Eén glaasje maar. Op woensdagmiddag een chardonnay bij de lunch. Why the hell not? Lekker Frans. Heerlijk. Donderdag een etentje: deze avond heb je zin in een gin-tonic. Gewoon gáán, vriendin! Je bent er nu toch. Bovendien is het bijna weekend. Op vrijdag, of dan tenminste op zaterdag, wordt er bier gedronken. Heel veel bier. In de kroeg, de club, wherever. Gezellig man! En op zondag? Op zondag doen we nog even een borrel bij vrienden, familie of gewoon lekker thuis. Met de teckel op de bank. Handig ook: zijn we meteen van die kater af.

Nee, nee, geen zorgen. Mijn week ziet er doorgaans niet zo uit. Maar, confession: bijna elke week vind ik wel dergelijke uitzonderingen, feestjes en etentjes. En ja, het bingedrinken is na mijn studententijd serieus teruggeschroefd. De toffe ‘fuck de wekker van half acht’-chick uithangen blijkt niet zo’n hit met nine to five on the side. Dat neemt niet weg dat ik vaker dan ik zou willen alcohol drink. Vind ik dat nodig? Nee. Lekker? Meestal. Gezellig? Vrijwel altijd.  

Een zeer onprettig gevolg hiervan is het next day syndrome, oftewel de kater de volgende dag. Sodetering, die katers worden er naarmate de jaren verstrijken niet beter op, hè? Op m’n twintigste duurde de ellende een ochtend. Gebakken œuf erin, blikje cola erbij en ’s middags rende ik weer fluitend rond, om’ s avonds met gemak opnieuw de bar op te klimmen. Joe!    

Als ik nú een goede avond op stap ben geweest, ben ik twee dagen kwijt. Zaterdag een feestje, zondag netflixen, maandag als een zombie op kantoor. Dat werk. #Treurig.  

En ja, dat komt allemaal weer goed. De zon komt vanzelf weer op en de kater gaat vanzelf weer over. Maar wat als het niet over gaat? Enge langetermijnrisico’s als kanker, Korsakov, depressie en psychose. Eh, ja. Dat dus. En nee, met die enge ziektes loopt het heus niet zo’n vaart. Voor een psychose moet je écht flink zuipen. Maar m’n bier smaakt er minder lekker door.  

Dan skip je toch wat glaasjes? Tuurlijk! Al is makkelijk anders. Hallo, sociale druk. Probeer eens een week lang appelsap te bestellen. Dan kun je maar beter een berg excuses klaar hebben, óf iedereen denkt dat je zwanger bent, er echt helemaal doorheen zit of suf bent geworden.  

En natuurlijk moet je schijt hebben aan de wereld en af en toe voor een Fristi gaan. Maar toch vind ik het gek, dat alcohol drinken met alle gevolgen van dien zo normaal is. Dat het meestal niet eens geaccepteerd wordt als je een avondje virgin gaat. Ik snap het ook wel hoor. Want wat ís het vaak gezellig. En meestal lekker. Maar een must? Nope. Dat dus niet.   

Op naar meer balans. Of zo. Ik doe in ieder geval vast een poging. Dus als je mij vanavond zoekt? Dan zit ik met een kop thee op de bank. Yep, officieel suf geworden! Iemand nog een teckel te leen?