Tuinbroeken

Tien jaar geleden had ik mezelf zeker geen feminist genoemd. Want dan moest ik een tuinbroek aan en m’n haar kortknippen. Mij niet gezien. Bovendien vond ik het allemaal maar gezeik. Het ging toch prima met mannen en vrouwen in de Nederlandse samenleving? Door te klagen over wat er allemaal niet goed was, zou ik alleen maar een stereotype onderstrepen, vond ik. Daar voelde ik niet zoveel voor.

Wees een feminist

Inmiddels zijn tuinbroeken zo hip dat ze alweer bijna uit zijn, besef ik dat ik nooit bang moet zijn om een stereotype te onderstrepen en is mijn mening bijgesteld. Ik denk dat het anno 2017 juist een beetje gek is om jezelf als vrouw geen feminist te noemen. Want feministen komen gewoon op voor de rechten van de vrouw. En wie laat haar eigen rechten nou links liggen?

De essentie

Maar om het dan dagen, weken, jaren te hebben over hoe we worden achtergesteld, om artikelen te delen over hoe kut mannen zijn, om maar dóór te emmeren over salarisverschil, om - kortom - zó hard te schreeuwen dat niemand ons meer verstaat, daar ben ik niet zo’n voorstander van. Het is weinig doelgericht en neemt de essentie van de discussie naar mijn idee volledig weg: vrouwen hebben recht op dezelfde kansen, dezelfde waardering en hetzelfde respect als mannen.

Kom voor jezelf op

Mijn voorstel: iets minder lullen en iets meer voor jezelf opkomen. Verdedig je rechten wanneer dit nodig is, maar neem niet op voorhand al die underdogpositie in. Vind je dat je te weinig verdient? Ga onderhandelen! Word je voor je gevoel niet serieus genomen, waar dan ook? Trek je mond open. Fluit één of andere lelijke bouwvakker je weer eens na? Fluit terug! Zo verover je een plek in de wereld. Jouw plek. Die plek waar je knetterveel recht op hebt. Zonder te schreeuwen en te schoppen, en te vergeten om te luisteren. Maar mét het meeste respect voor jezelf, no matter what gender. 

En hopelijk, fingers crossed, verdwijnt zo de ruis op de lijn wat meer naar de achtergrond en kunnen we elkaar weer verstaan. Al kan het natuurlijk ook zo zijn dat jij halverwege dit duizendste feminismeartikel al lang hebt opgehangen.

Hallo? Ben je daar nog? Ah, crap