Tegenwoordig wordt er vaak geklaagd over de zogeheten ‘individualistische samenleving’, maar als het aan de groepjesman ligt, is daar absoluut geen sprake van. Want de groepjesman beweegt zich enkel en alleen in, jawel, groepjes. Op wintersport, in het weekend, op het werk, maar óók op Tinder.

Hoe enthousiast zijn profieltekst ook is (houdt van reizen, avontuur, kan goed koken, is lief en laat ook graag je hondje uit), op zijn foto’s is de groepjesman niet te traceren en wordt er van ons vrouwenbrein verwacht eerst een soort ‘waar is Wally’ te spelen, alvorens je hem swipet. Rood kruis.

De groepjesmannen hebben er een handje van om altijd in dezelfde formatie te verschijnen. In het zomerseizoen op een festival - elkaars schouders vasthoudend, plastic bierglazen kapot knijpend en allemaal de tanden bloot lachend naar de camera. In de winter boekt hetzelfde groepje mannen ieder jaar dezelfde skivakantie naar Val Thorens, waar ze in groepsformatie de zwarte piste bedwingen en na de afdaling elkander stevig vastpakken voor het opnieuw te vereeuwigen groepsmoment.

Het gekke is: op de groepjesmannenfoto’s komen nooit vrouwen voor. En dat is logisch, want geen vrouw is zo gek om zichzelf in een groepjesmannengezelschap te mengen. Buiten het feit dat dit een onveilige situatie zou kunnen veroorzaken - de mannen zullen immers al hun testosteron over de zeldzame vrouw in hun groep willen sproeien - denkt een vrouw wel twee keer na voordat ze deze apenrots betreedt. Er wordt geschald en geschreeuwd en er worden steevast flauwe grappen gemaakt over bier en tieten. Ineens zitten we weer op de zandbakrand, ons af te vragen waarom jongetjes van een andere planeet lijken te komen.

Advies voor de groepjesman: hoe moeilijk het ook is, maak jezelf los van de groep. Als autonoom individu ben je specialer en dus aantrekkelijker voor ons, de vrouwen. Wij baseren onze partnerkeuze op een gezond en vooral exclusief DNA. En dat jij exclusief bent, dat willen we graag zien, ruiken en voelen. Het is net zo simpel als rekenen: 1+1=2.