Er is één tijd in ons leven waarin een uitgesproken studentenbestaan aantrekkelijk is. Juist. In onze studententijd. Als jonge adolescenten krijgen we van de maatschappij min of meer toestemming om ons bij nacht en ontij te misdragen. Om nét iets teveel bier te drinken. Om ’s nachts op straat te schreeuwen, ook voor het huis van de buren. We mogen onbeschoft zijn. Heerlijk, als je eenentwintig bent en al dit gedrag mag scharen onder het kopje ‘maar mijn hersenen zijn nog niet volgroeid.’ Triest begint het te worden als je de dertig ruim bent gepasseerd en nog steeds op willekeurige dagen bovengenoemd gedrag vertoont.

Terwijl pappie zijn appartementje maandelijks bekostigt, kan de studentenman jarenlang genieten van zijn ruim zes jaar geleden behaalde propedeuse. Je ziet hem hard lallend op straat, maar hij toont zich ook regelmatig op de dateplaneet. Ook hier neemt de studentenman het allemaal niet zo nauw. Op zijn profielfoto is hij te zien met, uiteraard, een biertje in zijn hand. Vaak is hij ook uitgedost in een verkleedpak, want de studentenman verkleedt zich met gemak nog wekelijks als kuiken of als dansmarieke, ook als het carnavalsseizoen al ruim voorbij is.

De studentenman wordt door een beetje vrouw in het uitgaanslevens gemeden. Je zou maar met deze man in gesprek raken. Dan mag je binnen de eerste drie minuten al zes flauwe grappen incasseren, waar je natuurlijk niet op zit te wachten. In zijn profieltekst zet hij zijn onverantwoorde grappenmakerij gewoon voort: ‘liever geen hangtieten’. En bovendien, er is een risico dat je door deze man op een lijst belandt, waar je liever nooit op te vinden bent. Tja. Wat moeten we ermee?

Advies voor de studentenman: haal dat vet uit je haar en trek dat rare pak uit. Wij vrouwen zien heus wel dat je studentenlooks en je gedrag een maskerade zijn voor dat onzekere kleine jongetje in je. Bovendien: wij willen een man die weet waar hij voor staat. Niet zo’n man, die door abominabel groepsgedrag laat bepalen wie hij is. En o ja, maak je studie af.