Iris (25): 'Na veel geswipe, kwam ik eindelijk mijn perfecte match tegen: gespierd, knap, grappig én niet onbelangrijk: hij kwam uit het leger, iets wat ik onwijs aantrekkelijk vind. We hadden veel gesprekken, maar tot een echte date kwam het steeds maar niet. Het contact werd minder, tot ik hem plots tijdens een avondje stappen tegenkwam. Hij was nog knapper dan op de foto's en ik kon mijn geluk niet op toen hij aan het einde van de avond vroeg of ik met hem mee naar huis wilde.

Toen we in de taxi op weg naar zijn huis zaten, hoorde ik hem tegen de chauffeur zeggen dat hij wel bij de achteringang mocht stoppen. Huh? Achteringang? Ik zou het vast verkeerd hebben verstaan. We reden door de bossen en ik besefte dat we waarschijnlijk niet onderweg waren naar zijn appartement. Waar bracht deze vent mij naartoe? Toen we uit de taxi stapten, stonden we voor een kazerne. Het kwartje viel: hij zat natuurlijk in het leger. Ging ik híer slapen? Dronken-ik vond het een prima plan en samen liepen we over het enorme terrein. 

Lees ook: Tindertrauma #11: De vrienden van Ties lagen in een deuk

Ik volgde hem naar binnen bij een klein gebouwtje. Op de kamer stond niet één bed, geen twee, maar wel vijf bedden. Stápelbedden welteverstaan. Ik was op een slaapzaal beland waar alle legerboys – die gelukkig de hort op waren – samen sliepen. Eerlijk was eerlijk, ondanks het stapelbed was er verder niks aan te merken op de seks. Vlak na de daad kwamen zijn kamergenoten binnen. Ze waren zo dronken als een toeter en schreeuwden de hele boel bij elkaar. Ik dook onder de dekens en viel wonder boven wonder zo in slaap.

Drie uur later moesten mijn nieuwe kamergenootjes op appèl komen. Met veel lawaai trok iedereen in de kamer hun legertenue aan. Stiekem keek ik toe vanonder de dekens en ik kan je vertellen: dit was geen straf. Mijn eigen legerman gaf mij een vlugge kus en zei dat hij snel terug zou komen. De paniek sloeg toe. Hoe kwam ik hier weg? Met lood in mijn schoenen besloot ik mijn vader te bellen. Met het schaamrood op de kaken vertelde ik waar ik me op dat moment bevond. Gelukkig begon hij keihard te lachen. Mijn vader zit ook bij het leger, dus hij wist me te vertellen hoe ik naar buiten moest komen. Ik heb vliegensvlug mijn kleren aangetrokken en ben met uitgelopen mascara zo snel als ik kon vertrokken.

Helaas heb ik van deze gebeurtenis niet zo veel geleerd. Een week later lag ik namelijk wéér op de kazerne. Maar dit keer wist ik wél hoe ik weg moest komen. Geen idee wat de mannen op de kazerne gedacht moeten hebben toen ze een meisje in uitgaanskleren om zeven uur 's ochtends door het hoge gras naar de uitgang zagen sluipen. Wat een avontuur.'