Rianne (39): 'Ik matchte op Tinder met een heel leuke man: Jan. We kletsen wat. Jan was leuk, geïnteresseerd en spontaan. Ik ben geen fan van eindeloos chatten, dus stelde ik voor om elkaar in het echt te zien. Een dag voor hij naar de Zomerfeesten in Nijmegen zou gaan, wipte hij langs bij mij. Ik woon in de buurt, dus dat leek een strak plan. De minidate was leuk, het klikte, en voelde goed aan. Een tweede date lag dus al snel in het vooruitzicht: we gingen borrelen en wat eten. Na de tweede date ging Jan op vakantie en zouden we elkaar een tijdje niet zien. Om dat te overbruggen, facetimeden en belden we heel wat af. Hij was inmiddels dus wel iets meer dan een man met wie ik twee tinderdates had gehad.  

Tot dusver dus hartstikke rozengeur en maneschijn. Hij nodigde me uit voor een barbecue met z'n vrienden. Dat leek me leuk, je leert iemand immers pas echt kennen door z'n vrienden. En dus reed ik op een zonnige dag in augustus richting Haarlem. Eerst naar zijn huis om mijn rugzak met logeerspullen te droppen, daarna met Jan mee richting zijn vrienden.

Lees ook: Tindertrauma #33: Evi, de politieauto en schoenen vol plas

De barbecue was leuk. We dronken wat, de zon scheen en z'n vrienden waren aardig en geïnteresseerd. Tot de avond finaal omsloeg. Een van z'n vrienden vroeg hoe we elkaar eigenlijk kenden. Jan nam het woord, maar niet zoals ik verwachtte. Ik kreeg namelijk een liefdesverklaring waar je u tegen zegt. 'Het klikt zo goed tussen ons, dit ís het gewoon. Ze is de ware, ik voel het. We houden echt van elkaar.' Ik viel nog net niet van m'n tuinstoel af. We hóúden van elkaar? Ik was verstijfd. Jan, ik ken je net.

Ik kon geen woord uitbrengen en zat er maar schaapachtig naast. Ik moest weg uit deze situatie. Uit pure paniek stond ik maar op om wat drinken te halen. Jan liep mee, een goed moment om hem eens aan te spreken op zijn liefdesverklaring dacht ik zo. Ik vertelde hem rustig dat ik me hier niet goed bij voelde en naar huis wilde. 

Obstakel: mijn rugzak lag nog bij hem thuis. Ik moest dus nog met hem mee. Die autorit was ongemak in z'n puurste vorm. Ik wilde wég. Toen ik bij hem thuis kwam en m'n rugzak had, dacht ik: ik moet dit afkappen. En dus zei ik dat dit veel te snel ging en niet voor mij werkte. We zijn voor elkaar gemaakt? Hoe haalde hij het in z'n hoofd? Dit alles zei ik terwijl ik voor de deur stond, want ik zag iets veranderen in zijn blik. Hij werd woest: 'Jij wilt dit ook Rianne, dat weet ik.' Paniek. Ik wist niet hoe snel ik daar weg moest.

Lees ook: Tindertrauma #32: Debbie en de knappe man die in haar mond spuugt

De volgende dag stuurde ik Jan een appje om het af te sluiten. Daarna begon het: puur gestalk. Ik kreeg die dag wel vijftig berichtjes en twintig belletjes. 's Avonds ging ik naar yoga, en toen ik naar huis wilde gaan voelde het niet goed. Deze man kon zo maar eens voor m'n deur staan, dacht ik. Ik vroeg een stel van yoga of ze met me mee naar huis wilden gaan. Dat deden ze, godzijdank. Want eenmaal aangekomen stond daar inderdaad Jan. Pontificaal voor m'n deur. 'Maar ze houdt van me,' zei hij. 'Nee, je maakt haar bang,' zei m'n yogavriend. Ik stond op een afstandje toe te kijken. Ik was echt bang. Maar Jan ging nergens heen. Via de achterdeur sneakte ik naar binnen, de lampen liet ik uit. Ik zag hem staan met z'n auto, doodeng.

Uiteindelijk stuurde de politie hem weg. Ik heb Jan gelijk overal op geblokkeerd, maar ik ben nog jaren bang geweest om alleen thuis te zijn. Mijn grootste les: geef nooit zomaar je adres. Er lopen genoeg gekken rond. En Tinder? Daar begin ik dus niet meer aan. Jan was meer dan genoeg sensatie voor mij.'

Ook jouw tindertrauma en ander dateleed delen? Vinden we leuk! Dat kan hier.