Sandra (25): 'Het was zo'n match waarvan je gelijk denkt: oké, jij bent echt knap. Dat die foto dan de hele dag door je hoofd heen zweeft en je stiekem achtendertig keer de Tinder-app opent om te kijken of je match al een berichtje heeft gestuurd. Terwijl je er zelf ook best één kunt sturen, het is immers 2022. Maar goed, dat deed ik niet. Gelukkig was het ook niet nodig, want die avond kreeg ik een berichtje van mijn dromerige man met bruine ogen: 'Hee, hoe is het?'

Lees ook: Tindertrauma #40: De awkward afscheidszoen en een souvenir voor thuis

Ik kan natuurlijk moeilijk zeggen dat hij de prijs wint voor de beste openingszin van het decennium, maar ik was al snel tevreden. Hij had in ieder geval wat gestuurd. Van geklets op Tinder gingen we over naar wekenlang Whatsappen. We wilden elkaar in het echt zien, maar meneer was op vakantie. Ik moet zeggen, het klikte echt. Ook online. Dus toen hij bijna op retour was van zijn vakantie stelde hij gelijk voor om me te zien. Vond ik leuk. Zijn idee? Laten we naar de dierentuin gaan. Los van dat ik soms wat medelijden met de dieren in de dierentuin heb, vond ik het wel een origineel idee. En vooral ook erg onschuldig. Een Tinderdate naar de dierentuin. Dat is eens wat anders dan om twee uur 's nachts 'Wat doe je?' appen.

We spraken af op een zaterdag en gingen naar de dierentuin in Amsterdam. Hij woonde in Den Bosch, dus had er best een treinreis op zitten. We dronken eerst nog een koffietje op het terras, waardoor we redelijk laat aankwamen in de dierentuin en in rap tempo overal langs moesten crossen. Bonus: het regende. Heel hard. Maar we konden wel lachen, ook in het echt klikte het goed.

Toen de dierentuin dicht ging besloten we nog een glas wijn te gaan drinken. We liepen naar een bar in de buurt, die vervolgens erg prijzig bleek. Denk minimaal een tientje voor een glas wijn prijzig. Dus ik zei dat we ook prima ergens anders konden gaan zitten, een huiswijn is voor mij ook hartstikke oké. Maar meneer wilde per se hier blijven zitten. En zei: 'Ik betaal het, sowieso, dus geen zorgen.'

Hier voelde ik me dus al redelijk ongemakkelijk bij. Lief bedoeld, maar wel een beetje too much voor een eerste date wat mij betreft. Maar we dronken de wijn, en nog één, en nog één. En toen was ik erg aangeschoten. En hij ook. Eerlijk is eerlijk, ik voelde steeds meer aantrekkingskracht, maar ik wist wel zeker dat ik alleen naar huis zou gaan. Niets mis met seks op een eerste date, maar dat ging voor mij net te snel.

Inmiddels zaten we al uren op het terras en werd het laat, en dus begon ik aanstalten te maken om er vandoor te gaan. 'Is goed,' zei m'n date. 'Woon je dichtbij?' Oei, eh, dat bedoelde ik niet. Ik zei dat ik nog wel een aardig stuk moest fietsen, maar dat hij zo op het station was vanaf hier. 'Ja maar, ik blijf toch bij je slapen?' zei hij net iets te standvastig.

Lees ook: Tindertrauma #39: De nét gescheiden man die niet wilde betalen

Maar ik zei van niet. Verontschuldigde me ook nog eens. Het werd een 'Ah toe, alsjeblieft?' en 'Het is toch zonde als we dat niet doen?' situatie. Na twintig minuten zeuren had hij het wel door: het ging 'm niet worden. 'Oké,' zei mijn gepikeerde date. 'Maar ja, eh, als ik niet met je mee naar huis mag ga ik ook niet voor je betalen.' Sorry, wat zei hij? Kijk, splitten ben ik helemaal voor, maar dit betekende dus dat meneer alleen wilde betalen als hij vervolgens met me van bil kon. Met andere woorden: die wijntjes waren mijn prijskaartje. En anders mocht ik lekker zelf dokken. Een soort chantage. 'Nou, je doet maar,' zei ik ongelofelijk geïrriteerd. En zo geschiedde. Ik was nog niet thuis, of ik had al een Tikke. Inclusief de dierentuinkaartjes. Ik heb hem betaald, en ben hem vervolgens maar snel vergeten. Dag, meneer zonder manieren.'

Ook jouw tindertrauma en ander dateleed delen? Vinden we leuk! Dat kan hier.