Appels en peren
‘Ik kan ingewikkelde problemen in drie zinnen samenvatten. Daarnaast praat ik net zo makkelijk met woonwagenkamp­ bewoners als met de koningin. Ik voel me bij iedereen op m’n gemak, waardoor iedereen zich bij mij op z’n gemak voelt. In mijn talkshow Catherine kwam dit samen. De show werd geproduceerd door Universal Studios. Ze nodigden me uit in New York en LA en legden me compleet in de watten met helikoptervluchten en overnachtingen in chique hotels. Wie maakt dat nou mee? Bovendien kreeg ik tijdens een lunch met de directie op Rockefeller Center een onderscheiding: ik had de best scorende talkshow van dat grote, internationale Universal! Gek genoeg weten maar weinig mensen dit. In Nederland bleef de erkenning uit. Sterker nog: collega’s – Sonja Barend uitgezonderd – keken mij met de nek aan. Waarschijnlijk omdat ik de ‘serieuze’ verslaggeving had opgegeven om een middag­ programma voor vrouwen te presenteren, dat was onaccep­tabel. Paul Witteman vond mijn talkshow bijvoorbeeld maar ordinair.'

Lees ook: Ursul de Geer: 'Met 't Is hier fantasties groef ik mijn eigen graf'

Altijd maar die telefoon
‘Ik werkte non­stop. Achteraf gezien kreeg ik hierdoor nooit de ‘juiste’ partners. Tja, dat is jammer. Mensen denken: als je bekend bent, heb je zo een vent. Het tegendeel is waar. Op geld en bekendheid, komt een bepaald type man af. Dat is een keerzijde van de roem. Maar op het moment zelf genoot ik zo van mijn werk dat het me totaal niet kon schelen of ik offers bracht. Ik had een dagelijkse talkshow, wie kon dat nou zeggen in Nederland? Wel vind ik het heel erg dat ik mijn familie verwaarloosde. Ook dat had ik niet door. Mijn zusje legde laatst uit hoe ik op verjaardagen binnenkwam: bellend. Vervolgens bleef mijn telefoon gaan en vertrok ik ook weer bellend. En dat terwijl ik zelf dacht: wat leuk dat ik erbij was – tevreden met het feit dat ik die verjaardag óók nog in mijn agenda had kunnen proppen. Achteraf moet ik mijn zus gelijk geven.'

Lees ook: Acteur Peter Faber: 'Trouwen is het leukste wat er is'

Tweede jeugd
‘Bekendheid, in de bladen staan, die exposure beschouwde ik als een deel van mijn werk. Dat hoort erbij, anders moet je iets anders gaan doen. Dat gezegd hebbende ben ik blij dat het socialmediagebeuren toen nog niet bestond. Ik weet uit ervaring dat als je eenmaal uit de spotlights bent, het een stuk lastiger wordt om werk te genereren. Een halfjaar geleden dacht ik: en nu ben ik er klaar mee. Ik had geen zin meer om met ideeën te leuren of met plannetjes de boer op te gaan. Ik wilde reizen, lezen, in de tuin werken, verloren tijd met mijn familie inhalen. Ik had het nog niet besloten of het werk stroomde binnen. Raar hoe dat werkt. Vooral BNNVARA vraagt me vaak. Geweldig, want ik vind het fantastisch leuk om met jonge mensen te werken. Zit ik ineens in een quiz met Bizzey, wat een fenomeen vind ik dat! Daarnaast doe ik nog interviews en schrijf ik een wekelijkse column voor de krant, en lopen er allerlei radio­ en tv­projecten. Ook heb ik nog steeds iets op mijn verlanglijstje staan: een talkshow presenteren met een leuke, jonge man. Eentje met wie ik het goed kan vinden, maar die ik ook de pan kan uitvegen – en hij mij. Twee generaties, twee werelden die verschillende gasten interviewen. Dat lijkt me spannende televisie.’

Lees het hele interview met Catherine in het nieuwe nummer van &C 'Ikke, ikke, ikke', dat nu in de winkel ligt. Of lees het hier via Blendle.