Bella: 'Ik was twintig toen Sara – mijn middelste zus – Elliot kreeg. Twee uur na de bevalling had ik hem al in mijn armen. Ik werd totaal overvallen door een gevoel van liefde dat ik nog nooit had gevoeld. Dat zo'n baby'tje hetzelfde bloed en DNA draagt als jij: ik vond het heel intens en heel vet. Daarna volgden er nog vijf: Roos – mijn oudste zus – kreeg Hannah en tweeling Maud en David, Sara kreeg na Elliot ook een tweeling: Ben en Juul.

Lees ook: Nina Maria is Romy's suikertante: 'Ik heb haar leren twerken'

Voor alle zes was ik de eerste drie jaar hun vaste oppas. Dat was soms best pittig: de tweelingen zijn twee dagen na elkaar geboren, ineens waren er vier baby's. Maar ook dat wende eigenlijk best snel. Ik vond het vooral heel erg leuk. En dat vind ik het nog steeds. Al zie ik ze wel wat minder dan toen: ze zijn ouder en hebben hun eigen leven met school en clubs en vriendjes. Voor corona gingen we elk jaar met z'n allen naar de Efteling, maar verder spreken ze het liefst apart van elkaar met mij af. Niet omdat ze elkaar stom vinden, maar omdat ze graag hun eigen moment met mij willen. Als ze bij mij komen logeren, mogen ze altijd zelf kiezen wat ze willen eten. Meestal is dat patat, pizza of hamburgers. Daarna gaan we naar de film of halen we een bak ijs en eten we die op voor de tv. Dat ritueel heb ik met Hannah en Elliot al sinds ze vier zijn.

Inmiddels vinden zij andere dingen leuker. Met Hannah ga ik naar de nagelsalon en door Amsterdam fietsen, Elliot houdt van winkelen. Planningstechnisch is het soms lastig om iedereen apart te zien, maar het geeft ook ruimte om echte gesprekken te voeren. Over zoenen, seks, sores, drugs. Elliot is nu zestien, dus die vertelt eigenlijk niemand meer echt wat, maar tot zijn veertiende deed hij dat wel: dat hij voor het eerst gezoend had bijvoorbeeld. Hannah belde mij daar ook over, net als over moeilijke dingen zoals de scheiding van haar ouders. Ik vraag ook wel expliciet naar dingen: aan Elliot of-ie weleens heeft geblowd bijvoorbeeld. Dan vertel ik eerlijk dat ik dat ook weleens heb gedaan en hoe dat was. Ik wil dat ze weten dat, als ze ooit het gevoel hebben dat ze hun ouders niet kunnen bellen, ze altijd bij mij terechtkunnen.

Lees ook: Nu in &C: Chantal en Elise Schaap over hun rol als tante

Vroeger wist ik heel zeker dat ik kinderen wilde, nu is dat geen harde ja of nee meer. Ik heb geen relatie en wil het sowieso niet koste wat kost, dus ik zie wel of het komt of niet. Het helpt wel heel erg dat ik mijn neefjes en nichtjes heb. Je krijgt toch zo'n heel leven van dichtbij mee. Ze horen echt bij mij. Maar toegegeven: ik vind het ook wel lekker dat ik al het gedoe dat óók bij kinderen komt kijken niet heb. Binnenkort vertrek ik voor een paar jaar naar Nieuw-Zeeland, om daar als verloskundige te werken. Het enige wat ik daar écht heel erg moeilijk aan vind, is dat ik hen moet missen. Zij vinden het ook heel jammer en zeggen steeds dat ik niet weg moet gaan. Maar ik hoop dat juist het feit dat ik wél ga, een les voor ze is: dat je niet altijd de gebaande paden hoeft te volgen. Dat je vrij bent om te doen wat je wil en je daarin niet moet laten tegenhouden.'

Bella's verhaal en dat van vier andere toffe tantes lees je in &C's oktobernummer 'Daar ben je tante voor'. Meer lezen? De editie ligt nu in de winkels en bestel je in &C Webshop.