Vorig jaar was ik op een borrel met een collega. Terwijl ik als een havik in de gaten hield waar de schaal met bittergarnituur naartoe ging, vroeg ze, geheel uit het niets en vermoedelijk om maar een onderwerp aan te snijden, waar ik mijn vriend had ontmoet. Ik stikte bijna in mijn loeihete bitterbal en loog: ‘Eh, nou, gewoon. In de kroeg.’

In werkelijkheid kende ik mijn nieuwe vlam via Tinder. Er werd geappt, gedatet, gezoend en na een reuzegezellig diner en dito borrel was het aan. Maar dat toegeven? Nooit. Tinderen voelde als een wanhoopsdaad, een taboe. Alsof je van de verboden vrucht proeft, van de muziek van Gerard Joling houdt, gefaald hebt in de offlinewereld. En dus loog ik over de ontmoeting met mijn nieuwe amour. Is mijn schaamte terecht? En ben ik de enige die verzwijgt de liefde te hebben gevonden via Tinder?

Zeker niet, aldus Elisabeth Timmermans, auteur van Liefde in tijden van Tinder en absolute goeroe op het gebied van mobile dating. Ze is van mening dat datingapps niet altijd een goed imago hebben. ‘Onlinedating droeg een lange tijd een enorm stigma met zich mee. Vooral ‘computernerds’ of ‘wanhopige gevallen’ zouden zo’n service gebruiken. Onlinedaters durfden daardoor niet te vertellen waar ze hun partner hadden ontmoet. Sinds de komst van mobiele datingapps is dat stigma minder geworden, maar niet verdwenen. Apps als Tinder en Grindr hadden vooral in het begin de reputatie dat het om vluchtige seksuele contacten ging. Daar kon, zo dachten de meesten, nooit een serieuze relatie uit voortkomen.’

Lees ook: Kim: 'Reizen is een wedstrijd geworden die we allemaal willen winnen'

Relatietherapeut Joey Steur voegt daaraantoe dat de langdurige monogame relatie nog steeds wordt gezien als het meest romantische ideaal. ‘Omdat bij datingapps vaak het idee bestaat dat ze losse seksuele contacten faciliteren, houden we dat taboe in stand.’

Toch zijn we massaal aan het swipen geslagen. Dagelijks matchen wereldwijd meer dan 26 miljoen mensen met elkaar. Uit een recent onderzoek van datingapp Badoo blijkt dat millennials tien uur per week aan datingapps spenderen. Mannen swipen gemiddeld 85 minuten per dag, vrouwen 79. De markt speelt, aber natürlich, gretig in op de populariteit van het digitale daten: nichemarkten schieten als paddenstoelen uit de grond. Zo is er Okcupid voor ‘alternatieve’ jongeren, het feministische Bumble, Dig voor de hondenliefhebbers, Bristlr voor baarddragers en begin dit jaar werd Vegalove gelanceerd voor, u raadt het al, vegetariërs. In Amerika is er zelfs een datingapp voor Trumpkiezers: Donald Daters. Dat matchmakingservices zich hebben ontpopt tot een miljoenenindustrie, staat buiten kijf. Alleen al de Nederlandse datingindustrie is goed voor 684 miljoen euro. De app Tinder, geschat op een waarde van drie miljard dollar, staat in de top 10 van best verdienende apps, met meer inkomsten dan onder andere Candy Crush Saga, Youtube en Netflix. We kunnen wel stellen dat datingapps populairder zijn dan ooit tevoren. Hoe komt dat toch? En waarom gebruiken we ze eigenlijk?

Lees het hele artikel in het nieuwe nummer van &C met als thema 'Het is hier fantastisch!', dat nu in de winkels ligt. Of lees het hier via Blendle.