'Mama, mag ik straks jouw naaktgat eens zien?' Dat woord hadden ze nog niet eerder gehoord in de wachtkamer van de tandarts. Ik ook niet trouwens. 'Mijn naaktgat?' fluister ik, 'je bedoelt mijn vagina?' Ja, lacht mijn peuter enthousiast wijzend, 'je dikke vagina!' Vroeger had ik het waarschijnlijk gênant gevonden als mijn naaktgat zomaar voorbij zou zeilen in een gesprek. Nu haal ik mijn schouders op. Gêne is iets uit een ver verleden. Je weet wel, uit de tijd voor je zwanger werd. Toen je nog nooit had gehoord van een baarkruk, lekkende borsten en je dacht dat de term toucheren iets met fotobewerking te maken had. Die onbezorgde tijd zonder de vochtige risico's van trampolinespringen of te hard lachen, kots in je haar, snot op je schouder, publiekelijk snauwen tegen je partner omdat jullie kind bijna van de glijbaan knikkert terwijl de ander ernaast verveeld staat te candycrushen.

Lees ook: Janneke is bewust kinderloos: 'Ben ik dan egoïstisch?'

De afgelopen jaren maakte ik zo veelvuldig mijn entree met mijn blouse binnenstebuiten, hagelslag tussen mijn tanden of die maffe plastic slofjes van de crèche nog om mijn schoenen, dat ik schaamte-immuniteit heb opgebouwd. Het is wat het is, ik maak me er niet meer druk om. Niet zozeer uit vrije wil, maar omdat ik niet langer de puf heb om me overal over op te winden, en waarschijnlijk alweer ben afgeleid door een struikelend kind of een vertrapte banaan.

Ook vriendin Catharina merkt dat ze zich minder druk maakt om 'onbelangrijke' dingen sinds ze vorig jaar moeder werd. 'Ik ben minder bezig met randzaken. Het draaien van een gezin, werken, mijn beste vrienden zien en af en toe sporten. Dat pakket slokt al zoveel tijd en aandacht op, dat het me stukken minder boeit wat iedereen op Instagram uitvreet. Social media is op een zijspoor gezet, mijn schaarse vrije tijd gebruik ik vooral om echt te ontspannen: mensen zien, boeken lezen. Dus dat vind ik winst.'

Wie ben ik?
Wie moeder wordt, moet haar energie opnieuw verdelen. Dat klinkt logisch, maar is niet voor iedereen even gemakkelijk. In haar praktijk ontvangt gz-psycholoog Merith Cohen de Lara regelmatig vrouwen die worstelen met hun nieuwe identiteit als moeder, hun veranderende ik. Cohen de Lara: 'Kinderen kosten tijd, hoe je het ook wendt of keert. Met de komst van een kind krijg je er een gigantische verantwoordelijkheid en takenpakket bij. Dan is het logisch dat er andere dingen afvallen. En soms ben je gewoonweg te moe om je nog om alles te bekommeren. Dus ja, het moederschap verandert je.' Zelf wilde ik daar nooit iets van weten. Terugblikkend was ik zo'n ernstig koppige zwangere die per se niet zwanger behandeld wilde worden. Ik werkte door tot aan de bevalling, sjouwde tegen beter weten in met verhuisdozen en wie het waagde om in het openbaar vervoer voor mij en mijn buik op te staan, kon rekenen op een bitse blik. Waarom, vraag ik me nu af. Maar ik vond het nou eenmaal zeer belangrijk om onder alle omstandigheden mijn eigen 'sterke' zelf te blijven en me niet in het hulpbehoevende hokje van zwangere vrouw te laten plaatsen. Die missie zette ik onverminderd door toen de baby er eindelijk was. Ik pakte mijn werk vrijwel direct weer op, bood traditiegetrouw iedere vriendin met een datingdrama of gescheurde teennagel een luisterend oor, en gezellig feestvieren? Dat kon nog steeds. Die slaap haalde ik heus wel ergens in. Net als vroeger. Niet dus. Had ik mezelf niet iets meer tijd kunnen gunnen? Even laten wennen aan deze levensveranderende omschakeling? Nee, ik was veel te druk met bewijzen dat ik niet was veranderd. Dat ik nog steeds Kim was, maar vooruit, dan mét een baby. Nu denk ik: wat was ik toch ontzettend hard voor mezelf...

Lees ook: Chantal Janzen: 'Op date twee vroeg ik of Marco nog een kind wilde'

Cohen de Lara: 'In de praktijk zie ik meer vrouwen die huiverig zijn voor die verandering, bang voor het beeld van de truttige moeder die alleen nog maar over haar kind kan praten. Alles rondom het moederschap, het hebben van een jonge baby, is klein en naar binnen gericht en een stuk minder dynamisch als je een onwijs sprankelend leven hebt. Zodra je zwanger bent, verandert er veel: roken, drinken, bepaalde voedingsproducten vallen af, je bent sneller moe, of zelfs wekenlang misselijk.' In die verandering zul je mee moeten. Het leven staat nou eenmaal niet vast, zegt Cohen de Lara nuchter. 'Je kunt wel elke avond de hort op gaan, feit is dat je kind toch om zeven uur wakker is. Opvoeden kost tijd en energie, en dat gaat af van de tijd en energie die je daarvoor had. En dan heb je er nog een allesomvattende opdracht bij: een kind in leven houden.'

En dat is alleen nog maar het praktische, functionele deel van de verandering, legt Cohen uit. Want daarnaast heb je de vraag: wat betekent moeder zijn eigenlijk?

Een antwoord op die vraag lees je in het hele coververhaal in &C's novembernummer 'Kinderen veranderen alles', dat nu in de winkels ligt. Hier op Blendle lezen kan ook, of haal de editie in huis via &C Webshop.