'De mooie jurken, de glittermake-up, dat hele circus voordat we een voorstelling hadden. Ik vond het helemaal te gek. Op mijn vierde begon ik met balletles en daarna ben ik jarenlang blijven dansen. Toen ik naar de middelbare school ging volgde ik daarnaast een dansopleiding, in deeltijd. Mijn droom was om naar Codarts te gaan, een professionele dansopleiding in Rotterdam. Totdat ik geblesseerd raakte en een tijdje niet kon dansen. Al snel voelde ik de druk die iedere danser voelt: in de tijd dat jij stil zit, hebben tien andere dansers je alweer ingehaald. Ik begon te vroeg na mijn blessure weer met dansen, met als resultaat dat een carrière als professioneel danser definitief geschiedenis werd.'

Geen ruimte voor gezeik
'Tijdens mijn studie ging ik stage lopen bij de radio en kwam ik na verschillende radiozenders bij Qmusic terecht. Ik had nooit gedacht dat ik mijn eigen radioshow zou krijgen, maar uiteindelijk is dat toevallig zo gelopen en voel ik me hier helemaal thuis. Ik sta dan misschien niet iedere dag in mooie pakjes te dansen, maar de discipline die ik als danseres heb opgebouwd kan ik hier goed gebruiken. Er is geen ruimte voor gezeik, je moet hard werken en soms doet dat een beetje pijn. Dansen doe ik nu vooral nog als ik uitga, maar dan wel all the way. Laatst ging ik met een paar vriendinnen uit en één van die meiden zei dat ze wel zin had om te zoenen die avond. Toen dacht ik: écht niet, ik wil DANSEN! En als ik dans, dan is er zelfs geen ruimte voor een man.’