Jong geleerd 
‘Het is nooit een doel geweest om op mijn 28e directeur te worden binnen een groot bedrijf, maar het is zo gelopen, door de weg die ik steeds koos. Als kind was ik al bezig met handelen. Ik verkocht spulletjes op Marktplaats en met Koninginnedag stond ik op de vrijmarkt om mijn speelgoed te verkopen. Toch wilde ik na de middelbare school het liefst geneeskunde studeren. Toen ik daarvoor werd uitgeloot besloot ik tijdelijk economie te gaan studeren, wat uiteindelijk goed beviel. Op mijn 24e startte ik, na mijn afstuderen, een traineeship bij Randstad. Ik wilde graag ondernemen en  tegelijkertijd bezig zijn met mensen. Die combinatie, van commercieel denken en maatschappelijk iets bijdragen, kon ik maken bij Randstad. Ik begon als intercedente maar koos binnen het bedrijf, wanneer dat mogelijk was, steeds weer voor een heel andere functie, omgeving en uitdaging. Ik heb nooit voor de veilige weg gekozen, maar me juist steeds afgevraagd, wat is nieuw, waar kan ik nog van leren?’ 

Mevrouw de directeur 
‘Na mijn traineeship koos ik ervoor om in het buitenland te gaan werken voor Randstad. Het was niet makkelijk om in een andere cultuur met een andere werkwijze succes te vergaren, maar juist door een paar moeilijke drempels te overwinnen, leerde ik ontzettend veel. Toen ik terugkwam in Nederland solliciteerde ik op een managementfunctie binnen Randstad. Hoewel ik geen ervaring had met het managen van een team, werd ik toch aangenomen. Al snel merkte mijn omgeving dat ik op mijn plek zat: ik straalde, behaalde goede resultaten en kon mijn team op een energieke manier aansturen. Binnen een jaar werd ik tot directeur benoemd, het is allemaal heel snel gegaan. Ik realiseer me dat mensen op een bepaalde manier naar me kijken, omdat ik directeur ben. In het begin was dat heel gek en voelde ik een bepaalde afstand in het contact. Ik houd daar helemaal niet van en probeer juist altijd zo laagdrempelig mogelijk en niet-hiërarchisch met mensen in contact te staan, en te verbinden. Of ik nou met een magazijnmedewerker praat of met de directeur van Ahold, ik ga met dezelfde houding en respect het gesprek in.’ 

Mama versus manager 
‘Sinds een paar maanden woon ik niet meer in Amsterdam, maar in een dorp buiten de stad, met mijn man en mijn zoontje van vijf maanden. Het is gek hoe het leven in korte tijd zo enorm kan veranderen. En juist die verandering geeft mij energie, ook in mijn privéleven. Als je mij een paar jaar geleden had gezegd dat ik nu buiten de stad zou wonen, dan had ik je uitgelachen. Maar ik geniet er intens van en leef heel erg in het moment. Zowel in mijn werk als in mijn privéleven luister ik naar mijn onderbuikgevoel: als ik voel ‘dit is een mooie kans’, dan ga ik ervoor. Natuurlijk brengt het me ook wel eens in situaties die niet te sturen zijn, maar juist dat zet alles voor mij in perspectief. Mensen vragen mij vaak wat mijn ambities voor de toekomst zijn. Ik kijk niet teveel naar de toekomst, maar leef in het moment en kijk vooral waar ik kansen zie. Ik kies de weg waar ik het meeste leer, ervaar en mezelf nog verder kan ontwikkelen.’   

Geld                                       
‘Ik werk niet voor mijn salaris, ik vind het vooral belangrijk dat mijn werk iets toevoegt aan mijn leven of dat van anderen.’ 

Ontspanning                           
‘Ik vind het heerlijk om na mijn werk mijn zoontje uit de crèche te halen. Als ik met hem knuffel en stoei voel me intens gelukkig en ontspannen.’ 

Blunder                        
‘Ik heb een keer een hele ochtend bedrijven bezocht, terwijl de knoopjes van mijn blouse precies op de verkeerde plek openstonden. De eerste vrouw die ik tegenkwam - helaas pas aan het einde van de ochtend - wees me erop.’