Baas in eigen buik
De Amerikaanse president Donald Trump heeft Amy Coney Barret voorgedragen opperrechter van het Amerikaanse Hooggerechtshof. Daar is feministisch Amerika niet blij mee, want met haar komst is de kans groot dat er een einde komt aan het landelijke recht op abortus. Eerder heeft ze al in twee gevallen in hoger beroep geprobeerd om een abortus zoveel mogelijk te beperken. En ze stemde voor een wet die artsen zou verplichten om ouders op de hoogte te stellen van een minderjarige die abortus wil, zonder uitzonderingen. Ze riep ook op tot een staatswet die abortussen in verband met geslacht, ras, handicap of levensbedreigende gezondheidsproblemen wilde verbieden. Dat belooft heel weinig goeds voor de rechten van Amerikaanse vrouwen. 

De straat op
Ook in Polen is de situatie op dit moment niet bepaald bien. Sinds donderdag wordt er volop geprotesteerd tegen de uitspraak van het Constitutionele Hof, die abortus in bijna alle gevallen verbiedt. Volgens de wet is het nu niet meer aan een vrouw om onderscheid te maken tussen een gezonde en ongezonde foetus. En dat betekent dat je alleen in aanmerking komt voor een abortus als er sprake is van incest, verkrachting of een levensgevaarlijke situatie voor de moeder. Heel bizar, want de meerderheid van het land is tegen deze strengere regels. De afgelopen dagen wordt er dus flink gedemonstreerd in de straten van Polen. 

Lees ook: Zij kozen voor abortus: 'Ik was vijf maanden zwanger'

Abortus
Een vrouw moet zelf kunnen beslissen of zij een abortus wil ondergaan of niet. Daarom maakte &C in september 2019 een serie waarin vijf vrouwen vertelden over hun abortus. Ook Kim (25) deed haar verhaal: ze raakte op zeventienjarige leeftijd zwanger. 

'Ik was net zeventien geworden en deed de zwangerschapstest samen met mijn beste vriendin. Ik weet nog dat ik er een beetje lacherig over deed en heel verdoofd reageerde. Ik was in shock, denk ik, en heel jong. Meteen na die test ben ik naar huis gegaan om het aan mijn moeder te vertellen. Zij was heel verdrietig voor mij. Zij gunde het mij niet dat ik op zo'n leeftijd al zo'n grote keuze moest maken. De volgende dag zat ik aan de keukentafel met m'n moeder, om de opties naast elkaar te leggen. Ze adviseerde me om een lijstje te maken met voor- en nadelen, zowel met mijn hart als met mijn ratio, zodat ik zeker wist wat ik zou gaan doen. Rationeel wist ik meteen dat ik het niet kon houden, en toch heb ik het overwogen. Ergens vond ik het namelijk wel heel leuk, een mensje. Ik weet nog dat ik in bed lag en dacht: ik vind het nu al gezellig met z'n tweeën. Maar het lijstje met tegens was langer. Ik wilde een kind meer kunnen bieden.

De volgende dag heb ik de abortuskliniek gebeld, waarna ik nog een week moest wachten vanwege de bedenktijd. Daar schrok ik van. Ik wist het zo zeker, nu moest het ook weg. Niet omdat ik me zou bedenken, maar een week zwanger rondlopen terwijl je zeker weet dat je dat niet wilt zijn, is heel gek. De vrouw in de kliniek zag dat ik het moeilijk had. Zij heeft me heel duidelijk uitgelegd dat ik zeventien dagen zwanger was en dat ik alleen maar cellen in m'n baarmoeder had zitten die net zo goed een zeepaard konden vormen. Het was nog geen kind, het was nog niet bepaald. Achteraf heeft dat heel erg geholpen bij mijn verwerking.

Lees ook: Zij kozen voor abortus: 'Ik heb geen seconde getwijfeld'

Als het in gesprekken toevallig over abortussen ging, zei ik nooit dat ik er een heb gehad. Dat deed ik namelijk in het begin en de reacties waren niet mals. ‘Wat dom, je weet toch hoe het werkt?' Of: ‘Als je oud genoeg bent om seks te hebben, ben je ook oud genoeg om de consequenties te dragen.' Mensen waren heel naar, ik moest me continu verdedigen. Túúrlijk wist ik beter, maar we zijn allemaal weleens onzorgvuldig. Een fout is snel gemaakt.

Nu pas durf ik erover te praten, zonder dat ik het gevoel heb dat ik me moet verdedigen. Ik sta namelijk achter mijn keuze. Mannen worden met dit alles compleet buiten beschouwing gehouden, wat ik absurd vind. Wij worden als vrouwen geacht om anticonceptie te betalen en te slikken, wij nemen al die verantwoordelijkheid op ons. Als een man geen condoom bij zich heeft, staan we niet eens raar te kijken. De verhoudingen liggen scheef: een kind maak je met z'n tweeën. Ik hoop dat er in de toekomst gezegd wordt door de man: we zijn ongewenst zwanger en dat is helemaal kut.'