Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik nog nooit had gehoord van een relatieverslaving. Ik dacht dat het betekende dat je van de ene naar de andere partner hopt. Zo’n vriendin heb ik. Zij neemt naar elk feestje of partijtje van onze vriendinnen een nieuwe Grote Liefde mee. Wij kletsen altijd gezellig met de heren in kwestie, maar in alle eerlijkheid doet niemand in onze vriendenkring meer moeite om hun namen te onthouden. Maar goed, dat is relatieverslaving dus helemaal niet.

Lees ook: Hoe het gras-is-altijd-groener-syndroom je relatie om zeep helpt

Relatieverslaving is het vastzitten in een liefdesrelatie waarvan je rationeel weet dat deze ongelijkwaardig en ongezond voor je is. Toch kun je emotioneel niet loskomen van je partner, omdat je wilt blijven geloven in de romantische illusie. Je hoopt dat de ander zal veranderen als jij maar een beetje extra je best doet. Zo wordt je liefdesrelatie een obsessie.  

Lekker onvoorspelbaar
Toen ik de term – en de juiste uitleg van de verslaving – hoorde, moest ik even oogrollen, dat geef ik eerlijk toe. Want kom op, zoeken we niet heel hysterisch naar de zoveelste aandoening? Zo een die je de schuld kunt geven als je relatie een keer een paar slechte maanden heeft en jij misschien net een beetje te hard je best doet om het knus te houden thuis. ‘Nee sorry, ik kan het niet helpen dat ik het pik dat hij me als stront behandelt, ik heb nou eenmaal een relatieverslaving.’

Maar volgens mensen die er verstand van hebben, moeten we deze verslaving wel degelijk serieus nemen. ‘Absoluut,’ zegt psycholoog Marcelino Lopez, die er eerder op zijn site psychologisch.nu al uitgebreid aandacht aan besteedde. ‘Wij, oftewel onze hersenen, zijn namelijk gemaakt om onszelf afhankelijk en verslaafd te maken aan bepaalde voedingsmiddelen, gewoonten, mensen... Aan bijna alles wat lekker voelt eigenlijk. Het is vooral zaak om afhankelijk te raken van gewoonten en mensen die góéd voor je zijn.’

Ik probeer driftig na te gaan of ik ook relatieverslaafd ben. Mijn liefdesleven is nou niet exact een kabbelend beekje, dus het zóú kunnen. En ik heb al smetvrees en een lichte vorm van autisme, dus deze aandoening kan er ook nog wel bij. Ben ik lekker hip ook. Hm. In mijn laatste relatie ben ik wel iets langer blijven hangen dan achteraf gezien goed voor me was. Maar ja, je pakt ook niet meteen je koffers als iemand één keer geen nieuw wc-papier heeft opgehangen, toch? En ja, ik heb in de prille dating-fase met mannen ook weleens dagen dat ik de hele werkdag slechts één zakelijk mailtje stuur en mijn kind als diner een broodje koude knakworst geef omdat ik de hele dag zit te appen met een leuke kerel. En elk appje moet uiteraard ook van voor naar achter worden geanalyseerd (al dan niet door mijn vriendinnen), net als zijn Facebook- en Instafoto’s uiteraard. Obsessed much? Ik kan de wereld om me heen compleet vergeten voor een man. Maar relatieverslaafd? Nee.

Lees het hele verhaal in de nieuwe editie van &C 'Knappe koppen' (oktober 2018) die nu in de winkels ligt.