Ik groeide op in de Vogelbuurt in Dordrecht. Een wijk die eruitziet alsof je in SimCity de goedkoopste woning zestig keer naast elkaar plaatst en er wat grofvuilcontainers tussen schuift. Een verzameling kotskleurige flats en krappe rijtjeshuizen waarin ik opgroeide met mijn alleenstaande moeder en zusje. Als er al wijn in mijn buurt was, kwam het uit literpakken. Van die pakken die de wijn meer in je glas spugen dan schenken. En zo smaakte het ook.  

Lees ook: Cesar Majorana: 'Stuur naaktfoto's, geen bloto's'

Zestig jaar na de bouw van de Vogelbuurt in Dordrecht opent Hotel TwentySeven in Amsterdam. Ik weet natuurlijk niet hoe het huis van Kim Kardashian eruitziet vanbinnen, maar het lijkt waarschijnlijk op Hotel TwentySeven. Alle banken en stoelen zijn gestoffeerd met goudbrokaat, satijn en zijde. Het is een beetje wanstaltig, zo veel goud en glitter, maar dit is het decor waar ik vanavond de duurste wijn uit mijn leven ga drinken. Ik heb, voor een proeverij van zes wijnen, 300 euro moeten aftikken. Aan een riante tafel, tussen een beroemde zanger, een wijnhandelaar en zakenman in, besef ik: ik ben heel ver van huis nu.  

Opeens valt het restaurant stil. De Especial komt binnen. Unico Reserva Especial is de reden dat ik hier vanavond ben. Die wijn maakt de wijnmaker met de restanten van zijn beste jaren Unico (de topwijn van het huis). In de fles van vanavond zit het beste van het beste, namelijk een mengsel van 1991, 1994 en 1999. In twee van die jaren bestond ik zelf nog niet en wist mijn moeder niet eens dat ze moeder zou worden. Ik schrik daar even van, maar probeer niks te laten merken aan de serieuze wijndrinkers aan mijn tafel. Opeens twijfel ik of mijn warrige haar en loshangende overhemd wel passen bij deze proeverij met mensen die ongetwijfeld vaker dit soort wijnen drinken. En vast niet uit een wijk komen waar je als twaalfjarige drugs aangeboden krijgt. Is de dure wijn op aarde wel voor ons niet-rijke stervelingen weggelegd? Terwijl de wijn wordt ingeschonken ruik ik de inhoud van de kleine doosjes rozijnen die ik als kind at. Die rode doosjes met een geel zonnetje. Alles in mijn hoofd zegt nu: ja, dit is hem. Dit is de allerbeste, bijzonderste en meest complexe wijn (zo veel geuren die ik niet herken) die ik ooit zal drinken. Maar smaakt hij ook zo?

Lees het hele verhaal in de nieuwe editie van &C 'Knappe koppen' (oktober 2018) die nu in de winkels ligt.