‘Ik kom uit een heel warm gezin en ben opgegroeid met twee moeders. Omdat mijn moeders lesbisch zijn, was homo zijn nooit een ding. Toen ik aankondigde dat ik ging werken als drag, moest mijn biologische moeder wel even slikken. Niet zozeer vanwege de transformatie, maar meer vanwege mijn opleiding. Ik heb de toneelschool in Utrecht gedaan, ze was bang dat ik mijn skills als acteur aan de wilgen zou hangen. Maar als drag kan ik die vaardigheden juist goed gebruiken. Tegenwoordig staan er twee foto’s bij mijn ouders op de schoorsteenmantel: één van Joost en één van Hoax LeBeau.'

'Het was nooit de bedoeling om als drag geld te gaan verdienen, ik ben er zomaar ingerold. Een paar jaar geleden ging ik naar het Dragball in de Supperclub. Het was de eerste keer dat ik me verkleedde als vrouw, en echt professioneel was het allemaal niet. Ik had mijn make-up gekocht bij de Hema, een jurkje aan van de H&M en een paar simpele hakken eronder. Toch maakte ik indruk, want ik werd benaderd en een week later stond ik als doorbitch bij een club. Vanaf toen is het balletje gaan rollen en inmiddels werk ik fulltime als drag. Drag ben ik niet geworden uit noodzaak of door een bepaalde drang die ik voelde. Dat het nu mijn werk is, is eerder toeval. Maar het is wel het leukste werk ter wereld. Ik heb heel lang nagedacht over mijn naam en koos uiteindelijk voor Hoax LeBeau. Een samenvoeging van het Engelse hoax (een illusie echt laten lijken, red.) en de naam van mijn favoriete personage uit X-Men, Remy LeBeau. Het was een slechte keuze, mensen verstaan me vaak niet en vragen dan of ik Hans le Beau heet. Ik zeg dan meestal, ja hoor, Hans, prima.’