Feelgood-romans door een echte taalpurist
Ken je die stickers op feelgood-romans van Jill Mansell waarop staat: 'De nieuwe Jill'? Zonder achternaam, zonder verdere toelichting, puur omdat ze zo’n onwijs bekende schrijfster is? Over tien jaar staat op mijn zoveelste feelgood-roman 'De nieuwe Susan'.
Susan tovert een lach op je gezicht
Susan kan verdomd goed schrijven en dan vooral feelgood-romans (dus chicklit-boeken). Inclusief (foute) mannen met ijsblauwe ogen, vriendinnen die wijntjes drinken én (jonge) vrouwen die het gevoel hebben: is dit het nou? Ze is op haar best met pen en papier in haar handen. O, en met de typemachine van haar ouders. Rammen op dat ding totdat ze er zere vingers van kreeg, verhaaltjes schrijven over bijzondere kuikentjes (toen ze 10 was) en jongens op wie ze verliefd was (toen ze 15 was). Met haar verhalen tovert ze binnen no-time een lach op je gezicht. Omdat het zo herkenbaar is, juist totaal vergezocht of gewoon hilarisch. En heel cliché, maar haar inspiratie haalt ze dan ook uit alles om haar heen. Maak een foute woordgrap en hij eindigt in haar boek. Wees gewaarschuwd.
Hebben we je enthousiast gemaakt naar Susan haar werk? Lees hier stukjes van haar werk uit haar portfolio.
